Cehennem ateşini hatırladı!..

İmâm-ı Âzam'ın oğlu Hammâd ile Ebû Yûsüf hazretleri, Dâvud-i Tâî hazretlerini “rahmetullahi aleyhim” ziyârete geldiler bir gün.

Fakîrdi mübârek.

Ama aldırmıyordu.

Hammâd, ona dört bin dirhem verip "Bu para, babamdan mîrastır, lütfen kabul et" dedi.

Hazret-i Dâvud;

"Pekâlâ" deyip aldı.

Sonra geri verip;

"Eğer birinden bir şey kabul etseydim, önce senden kabul ederdim" buyurdu.

Ebû Yûsüf, Hammâd'ın kulağına eğilip, yavaşça;

"Paraları Dâvud'un önüne saç!" dedi.

O da öyle yaptı...

Hazret-i Dâvud;

"Bütün dünyâdaki altınları önüme yığsanız, bana şu topraktan âdi gelir" buyurdu.

Bunu duyup duygulandılar...

Ve bir müddet ağladılar!

● ● ●

Bir gün de, içi “ateş” dolu bir tandır gördü.

“Cehennem ateşini” hâtırladı.

Ve düşüp bayıldı!

Binek üzerinde hâtırlasa, yere yuvarlanırdı.

Bir gün öyle oldu.

Bayılıp düştü!

Evine ilettiler.

Bir gök gürültüsü işitse, şimşek çaksa veyâ şiddetli bir rüzgâr esse, "Bütün bunlar, benim gibi bir günahkârın aranızda olması sebebiyledir" derdi...