Kalbi “nur” ile doldu

Dâvud-i Tâî “rahmetullahi aleyh” hazretleri, İmâm-ı âzam hazretlerinin talebesi olup kabr-i şerîfi Bağdat'tadır.

Kanaat ehli olup çok ibâdet yapardı.

Para ve dünyâ malı hiç yoktu gönlünde.

Haram ve şüphelilerden kaçınır, gece gündüz Rabbine ibâdete sarılırdı.

Uzlete çekilmeden önce İmâm-ı âzam hazretlerinin hiçbir dersini kaçırmazdı.

Hocası ona;

"Uzlet et" dedi.

Bu emirle uzlete çekildi.

Ve kalbi “nur"la doldu.

Bundan sonra İmâm-ı âzam hazretleri, Dâvud-i Tâî hazretlerinin ziyâretine gelir, ona iltifatlarda bulunurdu.

● ● ●

Hazret-i Dâvud, bir gün sohbetinde "Müslümanları sevindirmeye bakın" buyurdu.

Ve ilâve etti:

“Hadîs-i şerîfte ‘Farzlardan sonra amellerin en üstünü, bir mümini sevindirmektir’ buyuruldu.”

● ● ●

Bir kimse, Dâvud-i Tâî hazretlerinin yanına geldi ve onu hayranlıkla seyretmeye başladı.

Hazret-i Dâvud, o kişiye dönüp;

"Bilmiyor musun, çok konuşmak kadar çok bakmak da hoş bir şey değildir?" buyurdu.

Adam önüne baktı.

Sonra başını kaldırdı.

Ve nasîhat isteyince;

"Münker ve Nekir melekleri seni bekliyor, onlara vereceğin cevâbı hazırla!" buyurdu.