Bir nazarı kâfi geldi

Ebül Feth-i Serahsî hazretleri, devrinin bir tekiydi. Ebül Fadl-ı Serahsî hazretlerinin talebesidir.

Her velî gibi, o da hocasını çok severdi.

Her kavuştuğu şeyi, onun bereketinden bilirdi.

Bir gün bâzı dostları;

“Efendim, bu yüksek mertebeye nasıl yükseldiniz?” diye sordular.

Cevâbında;

“Hocamın sâyesinde” buyurdu.

Ve şöyle anlattı:

“Bir gün bir derenin kenarında yürüyordum.

Hocam Ebül Fadl da su üstünden bu tarafa doğru geliyordu...

Bana, şefkatle bir kere baktı.

İşte ne olduysa o bakışla oldu...

O bir nazar, alçakdan yükseğe kaldırdı beni.”

Ve şöyle özetledi;

● ● ●

Bu zât bir gün;

"Bir kişi Allah'a âsi, isyankâr olsa, mahlûklar da ona isyân eder. Ben; Rabbime isyân edip etmediğimi, hayvanlarımın bana olan tavrından anlarım" buyurdu.

Dinleyenler sordu:

"Nasıl anlarsınız?"

Cevâben;

"Şöyle ki; Ben Rabbime itaat edersem, onlar da bana itaat eder, ben Rabbime isyân edersem, onlar da bana isyân ederler" buyurdu.