Kendisini gizlerdi...
19 Eylül 2018 02:00
Muhammed Bâkî Billâh hazretlerinin çok kerâmetleri vardı.
Ama hiç belli etmezdi.
Üç yaşında bir “çocuk”, yüksek bir duvardan, taş zemine düşmüştü bir gün.
Kulağından kan gelip kesildi nefesi.
Hayat belirtisi kalmamıştı çocukta.
Annesi, onu kucağına aldı.
Koştu hazreti Bâkî Billâha.
Ve ağlayarak;
“Efendim!.. Bir himmet edin de çocuğumuz yaşasın” dedi.
Yalvardı âdeta.
Büyük velî üzüldü.
Acıdı kadıncağıza.
Duâ etti içinden...
Hayata dönmesi için yalvardı Rabbine. Ancak gizlemeye çalıştı bu kerâmetini.
Talebelere;
“Bana, bir tıp kitâbı getirin.
Bakalım çocuk kurtulur mu” buyurdu.
Talebeler;
“Başüstüne” dediler.
Ve koşup, bir “Tıp kitabı” getirdiler.
Mübârek zât aldı kitabı ve başladı rastgele sayfalarını çevirmeye.
Lalettayin bir sayfaya gelince durdu.
O yeri, okur gibi yaparak;
“Üzülme bacım, çocuğun yaşayacak” buyurdu.
O anda çocuk açtı gözlerini...
Sonra canlanıp geldi eski hâline.