Niçin gelmiyorsun?

Seyyid Ahmed Bedevî hazretlerinin mübarek türbesinde, her yıl, doğum gününde “mevlid-i şerîf” okutulurdu.

Bu, âdetti o havâlide.

O devirde yaşayan evliyâdan biri, o seneki mevlid cemiyetine gitmemeyi düşünüyordu.

O gece Ahmed Bedevî hazretlerini gördü rüyâsında.

Büyük velî, kendisine;

“Niçin gelmek istemiyorsun bizim mevlidimize? Hâlbuki Resûlullah Efendimiz ve Eshâb-ı kirâm, hattâ sâir peygamberler de bu mevlid cemiyetine katılırlar” buyurdu.

O anda uyandı.

Anladı hatâsını.

Yola çıkıp yetişti cemiyete.

Ve bir daha da terk etmedi.

● ● ●

Bir genç de, nasîhat istedi bu velî zâttan.

Cevaben ona;

“Müminleri sevindir” buyurdu.

Genç sordu:

“Nasıl sevindireyim efendim?”

“Bu iş, çok mu sevaptır efendim?” dediğinde;

“Evet, Peygamber Efendimiz; ‘Allahü teâlânın, farzlardan sonra en çok sevdiği ve beğendiği iş, bir mümini sevindirmektir’ buyuruyor” diye cevap verdi.

● ● ●

Bazı gençler de nasîhat istedi bu büyük velîden.

Cevâbında;

“Ey gençler! Gıybetten çok sakının. Zîra bu günah zinâ yapmaktan daha büyük günahtır” buyurdu...