"Ey zelzele, sâkin ol!.."

Ebû Bekr bin Hüvârâ hazretleri zamanında bir gün, çok kuvvetli bir “zelzele” olmuştu o diyârda.

Herkes şaşırmıştı?!

Hazret-i İbni Hüvârâ;

“Ey zelzele, sâkin ol!” diye nidâ etti, seslendi.

Zelzele dile gelip;

“Ey ibni Hüvârâ!.. Ben de sana itâatle emrolundum” diye cevap verdi.

Bu sesi orada olanların hepsi işittiler.

Zelzele durdu o anda.

● ● ●

Bir gün de bu zâtın huzûruna biri geldi.

Gördüğü manzara karşısında irkildi!

Zîra koca bir “aslan” duruyordu yanında.

Ve sanki bu zâta bir derdini arz ediyor, o da bir şeyler söylüyordu koca aslana.

Ve aslan geri geri gitti.

Edeple, terk etti o yeri.

O kimse yaklaşıp;

“Efendim, o hayvanla ne konuştunuz?” diye sordu.

Büyük velî;

“Hayvancağız üç gündür bir şey yememiş. Onu Hamâmiye köyüne gönderdim ve ‘Senin rızkın, Hamâmiye köyünde bulunan bir inektir, git onu ye!’ dedim” buyurdu.

O kimse merak edip o köye gitti.

Ve gerçekten o gün bir aslanın bir ineği yediğini söylediler kendisine.