Hemen ağlamaya başladı!..

Meymun bin Mihrân hazretleri, Tâbiîn’in büyüklerindendir. 

Bu zât anlatıyor:

Bir gün, Eshâbdan biri, Kur’ân-ı kerîm okuyordu.

Hicr sûresinde;

“Şüphesiz o azgınların gideceği yer cehennemdir” meâlindeki âyet-i kerîmeyi okudu...

Orada Selmân-ı Fârisî hazretleri de vardı.

O, bunu işitti.

Hüzünlendi.

Ve ellerini başına koyup, hemen ağlamaya başladı.

Sonra kalkıp ne tarafa gittiğini bilemez hâlde kendinden geçmiş olarak çıkıp gitti.

Aradan üç gün geçti.

Ancak kendine gelebildi.

● ● ●

Bu zât, beş vakit namazı muhakkak câmide, cemaatle kılardı.

Bir gün yine cemaat için mescide gitti.

Namazın kılınmış olduğunu öğrendi.

"Eyvaaah" dedi.

Çok hüzünlendi!

Yanındakilere;

“Bir vakit namazı cemaatle kılmak; bana, Irak vâliliğinden daha sevimlidir" buyurdu.

● ● ●

Yine o anlatıyor:

Bir gün Halîfe Ömer bin Abdülazîz’le bir mezarlığa uğradık.

Halîfe çok ağladı!

Sonra bana baktı.

Ve “Vallâhi şu mezara girip de kabir azâbından emîn olan kimseden daha şanslı, daha bahtiyâr bir kimse bilmiyorum” buyurdu.