Eden, kendine eder!..

Bir gün hazret-i Alî radıyallahü anh;

"Ben hiç kimseye iyilik yapmadım" buyurdu.

Cemaat anlamadı. Ve kendisine;

"Yâ Emîr-el-mü'minîn! İnsanlara, sizin gibi iyilik yapan bir başkasını bilmiyoruz" dediler.

Hazret-i Alî onlara;

"Allahü teâlâ, bir âyette meâlen; (İyilik eden kendine, kötülük eden de kendine etmiş olur) buyuruyor. Onun için, ben bir iyilik yapmışsam, kendim içindir" buyurdu...

● ● ●

Bir âlim de şöyle anlatıyor:

Bir cumâ günü, çok sayıda kimsenin, Şeyh Rükneddîn hazretlerini ziyâret edip, elini öpmek için toplandıklarını gördüm.

Çok hayret ettim.

Kendi kendime;

"Acabâ Şeyh hazretleri sihirbaz mıdır ki, böyle çok seveni var. Ben de âlimim, ama bana kimse gelmiyor" dedim.

Ve dergâhına gittim.

Kendisine selâm verip;

"Ağzı ve burnu yıkamanın hikmeti nedir?" diye sordum.

Maksadım, imtihan etmekti.

O gece yattım.

Bir rüyâ gördüm.

Rüyâmda hazret-i Şeyh, bana bir miktar (tatlı) verdi.

Onu elimle alıp yedim.

Ama elimi yıkamadım.

Sabah uyandım.

Ve Şeyhe vardım.

O beni görünce; (Tatlıyı yedin, ama elini yıkamadın) buyurdu.

Mahcûbiyetimden terledim.

Hemen elini öpüp, özür diledim kendisinden...