"Onun adı Üveys’tir..."

A -
A +
 
Veysel Karânî hazretleri, Resûlullahı görmeyi çok istiyordu.
Ama bir annesi vardı.
Çok yaşlı ve hastaydı.
O, buna izin vermiyordu.
Her izin istediğinde derdi ki:
“Oğlum, şu hâlimi görüyorsun.
Sen gidersen bana kim bakar?”
O da, “Peki anne” derdi.
Efendimiz aleyhisselâm, bâzen mübârek yüzünü Yemen tarafına çevirip;
"Şu yönden rahmet rüzgârlarının estiğini duyuyorum" buyururlardı.
Bir gün de eshâbına;
"Ümmetimden biri var ki, mahşer günü çok kimseye şefâat edecektir" buyurdular.
Sahâbe-i kirâm sordu:
"Bu zât kimdir yâ Resûlallah?"
Efendimiz buyurdu ki:
"Allahın kullarından biridir."
"İsmi nedir yâ Resûlallah?"
"Onun adı Üveys’tir.”
"O, sizi görmüş müdür?"
"Baş gözüyle görmedi.”
Sahâbe şaşırıp:
"Yâ Resûlallah, o sizi bu kadar çok sever de, niçin sizi görmeye gelmez?" dediler.
Efendimiz buyurdu ki:
"O, beni görmeyi çok istiyor.
Ama çok yaşlı bir annesi var.
O, gelmesine izin vermiyor."
Sahâbîler:
"Biz onu görür müyüz?" dediler.
Efendimiz, hazret-i Alî ile hazret-i Ömer'e bakarak;
"Siz ikiniz, onu görürsünüz” buyurdular.
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.