"Kalk, uyandır herkesi!.."

Seyyid Fehîm hazretleri, birkaç sevdiğiyle her sene Müks'ten Van'a gelir ve kendisini çok seven Ahmed Bey'in evinde kalırdı. Bir sene yine Van’a gittiler.

Ahmed Bey hacda idi.

Yine de onun evinde kaldılar.

Derken bir gece yarısıydı.

Seyyid Fehîm birini uyandırıp;

“Kalk, herkesi uyandır! Bu evi hemen terk etmemiz lâzım. Hem Ahmed Bey'in oğullarına da haber verin” buyurdu.

Oğulları huzûruna gelip;

“Efendim, kusûrumuz olduysa affedin. Bizi böyle terk edip gitmeyin. Babamız duyarsa yüreğine iner” dediler.

Fehîm hazretleri;

“Siz müsterih olun. Sizden râzıyım. Ama şimdi acele buradan gitmeliyiz” buyurdu.

Oğulları “Peki efendim” dediler.

Bunun üzerine toparlandılar.

Ve gece yarısı çıktılar.

Oğlu Muhammed Emîn;

“Babacığım, Ahmed Bey'in evlâtları üzüldüler! Sabah çıksaydık olmaz mıydı?” diye sordu.

Babası buyurdu ki:

“Oğlum, kimseye söyleme. Ahmed Bey bu gece Mekke’de vefât etti. Ev mîrasçılara kaldı. Onları da tanımıyoruz. Onun için acele çıktık” buyurdu...

Bir ay geçti aradan.

Hacılar döndüler.

Ahmed Bey dönmedi.

Onu tanıyanlar;

“O bir gece Mekke'de vefât etti” dediler...