Allah bir kulunu severse…

Ebû Hureyre (radıyallahü anh), Efendimizi gördü ve îmân etti.

Ve artık Ondan hiç ayrılmadı.

Eshâbın en fakîriydi.

Eshâb-ı soffa'dandı.

Bunlar Mescid-i Nebî'de kalırdı.

Ve hep ilimle meşgûl olurlardı.

Ebû Hureyre (radıyallahü anh), dört sene müddetle hep Efendimizin huzûrunda bulundu.

İşçilik yapardı.

Geçimini böyle sağlardı.

Annesi de Yemen'den geldi.

Ve Onun yanında kalıyordu.

Devamlı Peygamber Efendimizin yanında olduğundan pek çok hadîs-i şerîf rivâyet etmiştir.

Bir gün Efendimize;

"Yâ Resûlallah! Senden işittiklerimi hâfızamda tutamıyorum, ne yapayım?" diye sordu.

Resûl-i Ekrem, ona;

"Örtünü uzat" buyurdu.

O da ridâsını uzattı.

Efendimiz duâ etti ve iki mübârek eliyle üç defâ örtüsünü sıvazlayıp buyurdu ki:

O da öyle yaptı.

Ve artık hiç unutmadı.

Ebû Hureyre (radıyallahü anh) şu hadîs-i şerîfi rivâyet ediyor:

Allahü teâlâ bir kulunu severse Cebrâil’e emreder ki:

Cebrâil de meleklere seslenir ki:

Meleklerle insanlar da onu severler.