Birlik ve ittifak zafere götürür...

 

Peygamber efendimiz “aleyhissalâtü vesselâm” hicretin, onbirinci senesinde, âhireti teşrîf buyurduktan sonra, Hazreti Ebû Bekir “radıyallahü anh” halîfe oldu... Hazreti Ebû Bekir zamanında, Müslümanlar, Arabistan yarımadasından dışarı çıktı. Resûl-i ekrem efendimiz âhireti teşrîf buyurunca, karışıklıklar baş gösterdi. Hazreti Ebû Bekir, yarımadada hâsıl olan bu karışıklıkları giderdi. Mürtedlerin terbiyesi ile uğraştı. Vakt-i saadette olduğu gibi, birliği temin etti. O mübarek insandan sonra halife olan Hazreti Ömer “radıyallahü anh” Eshâb-ı kirâmı cihâda ve gazâya teşvîk eden şu hutbeyi okudu:

"Ey Resûlün Eshâbı! Arabistan, ancak sizin atlarınıza arpa yetiştirebilir. Hâlbuki Allahü teâlâ, Muhammed aleyhisselâmın ümmetine, yeryüzünün her tarafında, yer, memleket vereceğini, Habîbine vadetmiştir. Hani, bu vadedilen memleketleri zapt ederek, dünyada ganîmete, âhirette gazâ ve şehitlik rütbesine nâil olmak isteyen erler nerede?.. Din uğruna can ve baş fedâ ederek, vatanlarını bırakıp, Allahü teâlânın kullarını zâlimlerin pençelerinden kurtaracak gâziler nerede?.."

İşte İslâm memleketlerinin, üç kıtada hızla genişlemesine, milyonlarca insanın küfürden kurtulmalarına sebep, Hazreti Ömer'in bu nutkudur. Bu nutuk üzerine, Eshâb-ı kirâm ölünceye kadar cihâd ve gazâ etmeye ahd ve ittifâk etti. Halîfenin gösterdiği şekilde ordular kurulup, Ehl-i islâm, yerlerini, yurtlarını terk ile Arabistan'dan çıkıp, her tarafa yayıldı. Gidenlerin çoğu, geri dönmeyip, gittikleri yerlerde, ölünceye kadar cihâd etti. Böylece, az zamanda çok memleket alındı...

O devirde iki büyük devlet vardı. Biri Rum İmparatorluğu, diğeri ise İrân devleti idi. Ehl-i islâm, ikisine de galip geldi. Hele Acem devleti, büsbütün ortadan kalktı. Memleketlerinin hepsi, Müslümanların eline geçti. Ahâlisi Müslümân olmakla şereflendi...

Hazreti Osmân ve Hazreti Ali zamanlarında da böyle gazâlar ve fetihler yapıldıyordu; ancak o devirde, halîfeye karşı gelenler türedi ve Hazreti Osmân'ı şehit ettiler. Hazreti Ali zamanında "Hâricî kavgaları" baş gösterdi. Ehl-i islâm arasında ayrılık başladı. Fetih ve zaferin en büyük sebebi ise, ittifak ve birlik olduğundan, bunların zamanında, Hazreti Ömer zamanı kadar, memleket alınamadı...

Hulefâ-i râşidîn (Dört Halife) zamanı, otuz sene idi. Bu otuz sene, Peygamber efendimiz zamanı gibi güzel geçti. Bu dört halîfeden sonra, Ehl-i islâm arasında, bid’atler ve yanlış yollar meydâna çıkarak, nice kimseler doğru yoldan ayrıldı. Allahü teala bu küfür bataklığında bizleri Ehl-i sünnet âlimlerinin yolundan ayırmasın. Âmin...