Resulullahın Eshabı ve akrabaları seçilmiştir!..

 

 

Resulullah Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) bir gün şöyle buyurdu: “Allahü teâlâ, bana Eshab ve akraba olarak en iyileri seçti...” 

Yine Resulullah Efendimiz, Ehl-i beytinin, Eshabının, evlilik, kız alıp verme gibi sebeplerle akrabalık bağı olanların Cennette kendisi ile beraber olacaklarını bildirmişlerdir. 

Peygamber Efendimize akraba olmakla şereflenenlerden bazıları şunlardır:

Kayınpeder olanlar: Hazreti Ebu Bekir, Hazreti Ömer, Hazreti Ebu Süfyan.

Damat olanlar: Hazreti Osman ve Hazreti Ali.

Kayınvalide olanlar: Âişe validemizin annesi Ümmi Ruman, Hafsa validemizin annesi Hazreti Zeyneb, Ümmi Habibe validemizin annesi Hazreti Hind.

Kayınbirader olanlar: Abdullah bin Ömer ve vahiy kâtibi Muaviye hazretleri.

Resulullah Efendimizin bu akrabalarından birini sevmemek tehlikeli olur. Çünkü bir hadis-i şerifte "Ebu Bekir, Ömer, Osman ve Ali’nin sevgisi bir münafığın kalbinde toplanmaz” buyuruldu. (İ. Asakir)

Bir kimsenin geçmişi değil son durumu önemlidir. Mesela, Ebu Süfyan önceleri İslama düşmandı. Daha sonra Müslüman olduktan sonra büyük hizmetleri oldu. Taif gazasında çok kahramanlık gösterdi. Bir gözünü kaybetti. Resulullah Efendimiz, “Ya Eba Süfyan! Hangisini istersin? Eğer dilersen, dua edeyim, gözün yerine gelsin. Eğer dilersen Allahü teâlâ, Cennette sana bir göz versin” buyurdu. Ebu Süfyan "Ya Resulallah! Cennette göz verilmesini isterim" dedi ve avucunda duran gözünü yere attı... Ebu Süfyan hazretleri Yermük gazasında da çok kahramanlık gösterdi ve orada şehid oldu...

Resulullah Efendimiz, kayınbiraderi Hazreti Muaviye için de “Ya Rabbi, ona kitap öğret, ülkelere sahip et ve azaptan koru” buyurdu. (İmam-ı Ahmed, Taberani)

Bu mübarek zatlardan bahsederken sıradan bir insandan bahseder gibi konuşmamalıdır. Her birinin ismini hürmetle, saygı ile söylemelidir. Birinin adı söylenince “radıyallahü anh (Allah ondan razı olsun)” demelidir. İki kişi için “radıyallahü anhüma (Allah o ikisinden razı olsun.)”  Birkaçı veya hepsi söylenince “rıdvanullahi teâlâ aleyhim ecmain” veya kısaca “radıyallahü anhüm (Allah onların hepsinden razı olsun” demelidir...

Her Müslümanın Resulullahı, zevcelerini, Ehl-i beytini, Eshabını, kayınpeder ve damatlarını sevmesi gerekir. Bunlardan bazıları sevilmezse Resulullahı sevmek yalan olur. Bunlara saygısızlık eden Resulullahı üzmüş olur.

Resulullahın ve Eshabının yolunda olanlara da Ehl-i sünnet denir. Ehl-i sünnet, Ehl-i Beyti sevdiği gibi Sahabenin de hepsini sever...