23 Nisan neymiş de haberimiz yokmuş

Önce düşmanları boğduk,

Sonra sultanları kovduk.

Yıktık zalimin tahtını,

Ak ettik Türk'ün bahtını.

Kalmadı kimsede keder,

Hayat buldu hemen her yer,

Bütün güçlükler aşıldı,

Rahatlığa kavuşuldu.

Ne baskı var üstümüzde,

Ne korku gönlümüze yük.

Hürüz milletimizle,

Bu yurtta büyük küçük.

....

Millet güvendiğini,

Övüp beğendiğini,

Yerine mebus seçer,

Yurda bakacaksın der.

Şu memlekette hepimiz,

Olup biteni biliriz.

Bir zamanlar başımızda,

Aklı fikri aşımızda,

Bir ilgisiz sultan vardı,

Memlekete hiç bakmazdı.

....

Ne kadar yalınmış egemenliğin tarifi.. Düşmanı boğacaksın, sultanı kovacaksın, bu ikisini yaptıktan sonra Türk'ün bahtı ak oluyormuş, kimsede korku ve keder kalmıyormuş.. Her yer hayat buluyormuş..

Egemenliği ele geçirince millet güvendiğini ve övüp beğendiğini yerine mebus seçiyormuş.

Bir zamanlar başımızda aklı fikri aşımızda bir sultan varmış..

* * *

Bu şiiri neden hatırladım? 23 Nisan vesilesiyle..

Monarşilerde bir Sadrazam oluyor, işler biraz karışır gibi olunca milletin karnı şişince Sadrazamın elinden mührü alıp başkasına veriyorlar. Yeni gelen biraz rahatlatıyor. Bu düzenin bir benzeri gelişmiş ülkelerde de var. İki parti esas olduğu için biri gelip biraz kalkınma işlerine ağırlık veriyor, iki dönem sonra millet bunalınca öbürünü devreye sokuyorlar.. O da  bir şeyler dağıtıp halkın gazını alıyor.

Bu nasıl oluyor? O ülkelerde perde arkasında ülkeye sahiplik edenler var. Partiler vitrin. Egemenlik milletindir deyince milletin olmuyor.

Zaten nasıl olacak ki.. Emekli maaşına ve ikramiyesine muhtaç olan, kendi yarasını saramayan adam ülke için nasıl irade ortaya koysun.

5 kişilik bir aile düşünün 3 çocuk, anne ve baba.. Evin tek kazananı baba.. Ama her karar oylama ile alınıyor. Çocuklarda çoğunluk. Paranın nereye harcanacağına, nerede oturulacağına onların oyu ile karar veriliyor. Olacak iş gibi geliyor mu size.. Arzuları dikkate alınır o kadar. Küçücük bir ailede olacağına inanmadığınız düzen ülke genelinde nasıl olsun. Egemenlik hiçbir yerde milletin elinde olmaz. Yine ülkenin bir sahibi olur. O sahip, partilerle milleti çocuk gibi oyalar.

Propaganda ile bir yere kadar..