“Devletimi bugün de yanımda istiyorum”

Merhaba, Feridun Ağabey, nereden başlayacağımı bilemiyorum!.. Ben, alkolik bir babanın çocuğuyum. Bir süre yetimhanelerde kaldım. Sonra kaçtım ve tek başıma sokaklarda büyüdüm.

Yirmi yedi yaşıma kadar, alkol, uyuşturucu her türlü pisliğe bulaşmıştım. Sonra benim gibi kanadı kırık bir kadın ile evlendim. İki evladı vardı bir kız bir erkek. Allah yardım etti bir iş buldum İstanbul’da. Aileme baktım çocuklarımı okuttum büyüttüm.

18 yıl sonra çalıştığım işten diğer arkadaşlarımızla birlikte çıkarıldık. İşten çıkarıldığımda kızımı evlendirmiştim. Tüm aldığım tazminatı krediye yatırdım. İstanbul’un ortasında kalakaldık.

Ev kira faturalar, okuyan evladım… Masraflar çok ağır ve ben hayatımda hiç kimseden bir şey istememişim o ana kadar. Hep ben vermiştim insanlara.

Memleketime döndüm mecburen. Birkaç işte çalıştım. Etik olmayan bazı durumlar gördüm, uyardım patronları fakat para işte, işten ayrılmak zorunda kaldım.

Emeklilik için ikinci primimi doldurmak üzereyim. Fakat yaşı bekliyorum. 49 yaşımda olduğum için iş bulmam da zor oluyor. Şu anda 60 bin lira kredi borcum var. Bugüne kadar taksitlerimi ödedim bir şekilde ama artık bittim.

Bankalardaki itibarım, puantajım düşmesin diye o bankadan alıp o bankaya şu bankadan alıp, bu bankaya atlata atlata kendimi bitirdim. Şimdi ödüm patlıyor kapım çalınacak diye, icra falan gelecek diye.

Evlendiğim gün tüm kötü alışkanlıklarımı terk etmiştim. Sigara bile içmiyorum. Tüm organlarımı bağışladım, ölünce insanlara faydam olsun diye. Kök hücre ve ilik nakli bağışçısıyım. Her 3 ayda bir kan veriyorum Kızılay’a. Hep, iyi bir insan olmak için mücadele ettim. Hayatım boyunca çok çalıştım. Fakat şimdi kendimi çok çaresiz hissediyorum. Eğer 6 yıl önce emekli olsaydım, şu ana kadar 150 bin lira alacaktım. Belki bir evim olacaktı. 32 yaşındaki üvey oğlumu evlendirebilecektim. Ama şu anda 60 bin lira borcum var. Ne yapmalıyım? İş arıyorum iş bulamıyorum. Bana biri iş verirse niçin çalışmayayım? Ya da devletim beni emekli olma hakkımız geldiği hâlde yaşımızın gelmesini niçin bekletiyor? Bizimle görüşüp konuşsalar, bu şekilde yüzlerce mağdur arkadaş var. Onlarla konuşulsa, onların sıkıntılarını çözebilecek bir yapılandırma, bir yol yöntem gösterilse olmaz mı? 

Lütfen bana yardımcı olunuz. Şu anda sağlıklı düşünemiyorum. Her an bir şey olabilir. Bir an önce bilgi verirseniz minnettar kalacağım. Saygılarımla...

 

 

 

 

Feridun Ağabey merhaba... Arada bir cep telefonlarımız aranıyor ve konuşmaya başlıyorlar. “Filan bankadan arıyorum ismim şu” veya “filan GSM kuruluşundan arıyorum ismim şu. Filanca kişiyle mi görüşüyorum?”

“Evet”

“Sizi filan konuda bilgilendirmek için arıyorum. Güvenliğiniz için konuşmalarınız kayıt altına alınacaktır. Doğum tarihinizi ay gün olarak alabilir miyim?”

Bu ne pervasız bir yaklaşımdır böyle?

Arkadaş beni arayan sensin. Bana komutlar yağdıran sensin. Güvenliğiniz diyerek beni psikolojik baskı altına alan sensin. Benim en özel bilgilerimi sorup benden bilgi almayı hesaba çeker gibi yapan sensin.

Ben seni arasam ve bilgilerimi istesem bana “sen kimsin?” anlamında bu soruları sorabilirsin. Sen beni aradığında da telefonunum başkasının eline geçtiği var sayımına göre de hareket etsen müşteriyi bu şekilde hesaba çeker tarzda bilgilendirme yapamazsın. Ben “beyefendi veya hanımefendi ben telefonda kişisel bilgilerimi prensip gereği vermiyorum” deyince de bana öfkeleniyorlar. “Bize güvenmiyor musun?” anlamında sitemkâr sözlerle yaklaşıyorlar. Siz bana güveniyor musunuz? Dolayısıyla ben telefon dolandırıcılığının revaçta olduğu bir ortamda, telefon yoluyla müşterilerine ulaşan bu tür kurumların özellikle bu şekilde bir yol izlemelerini sağlıklı bir iletişim olarak görmüyorum ve kendimi savunmasız hissediyorum. Saygılarımla...