Kalan yalanlar, giden gerçekler

A -
A +
Dünya bir yalan, Âdem ile Havva'dan kalan...
Fani her şeyin başlangıcı, her kötü şeyin, yani dünyanın... Ondan önce yoktu riya, kıskançlık yoktu. Hesaplar yoktu teferruatı ile yaptığımız. Yetiştirmemiz gereken işler, yetişmemiz gereken diğerleri yoktu. Haset yoktu mesela, filan kişinin neyinin olup neyinin olmadığını bilmiyorduk, çünkü o filan kişiler de yoktu.
Dünya insansız da kötü müydü sahi? İlk insan kanı dökülene kadar, katil duygular yokken hani. Günah yokken, yine de günahın adı mıydı, fani?
Varlık ile yokluk arasında bocalarken insan, dünya bir gaz ve toz bulutu. Dünya dönüyor, dünya sönüyor, sonuna doğru. Bir et ve kemik yokken ortada, ruhlar var ve Sidret'ül münteha...
Kendi ellerimizle bozduklarımızı kendi akıllarımızla düzeltmeye çalışıyorken biz, kendi gürültümüzü duymamaya çalışıyoruz, sakin ve sessiz. Çıkıp gidesimiz tutuyor bir yerlere durup durup ve dünya hâlâ dönüyor, bizse döndüğü istikametin tersine sürekli koşuyor sürekli kürek çekiyoruz, nefessiz. Durup durup gitmek istediğimiz en uzaklar, çok uzaklar, yine dünyadan başlıyor ve dünyada bitiyor yollar. Kapılar açılıyor, kapılar kapanıyor dünyanın içinden yine dünyanın içine. Bocalıyor ve çıkamıyoruz, nefes veriyor ama alamıyoruz.
Buhranlar, ölümler ve doğumlar hep birbiri içinde, matruşka. Zamanından önce gelenler gelmesi gerekenlerin yerini doldurmuş, insaniyet ve vicdan ayakta, bencillik ve öfkeden yer kalmamış başka. Saygı ayakta beklerken arsızlığı, fütursuzluk iki kişilik yer kaplamış hayatlarımızda. Ve sonunda görünür olmuş, suretimiz yüzümüzde, aslımız aynalarda.
Yalanlar kalırken gerçekler geçip gitmiş yanımızdan. Var sayalım tüm var saydıklarımız da yalan; bir Hak, bir halk, bir aşk Kâlu Belâ'dan kalan...
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.