Titreye titreye 3 puan

29 yıldır şampiyonluk özlemine bir de küme düşme heyecanın eklenince, Trabzonspor için Antalyaspor karşılaşması hayati bir önem kazandı. Düşünebiliyor musunuz; Tolunay Kafkas, taktikten çok, bir ara taraftarı coşturmak adına esas mesleği teknik direktörlüğü bir kenara iterek, amigoluğa soyundu!

Sahada oynanan futbola, futbol demek için bin şahit lazım; ama bence bırakın bin kişi, bu yalancılığa (!) şahitlik yapacak bir kişi bile bulamazsınız! Trabzonspor can havliyle mücadele etti. Tabii eğer buna mücadele deniyorsa!  Buna karşı Antalyaspor, futbolu kötüleştirme adına rakibinden aşağı kalmadı! 

Bir takım böyle bir durumdayken futbol oynaması çok zor, ama bu yine de Trabzonspor gibi büyük bir takım için özür olamaz. Henrique ve hakemle oynamadığı zaman Volkan, tel tel dökülen Trabzonspor'un ayakta kalan ayaklarıydı. Volkan, belki de tarihe geçecek bir gol attı ve Trabzonspor'u ipten aldı. Brezilyalı oyuncu ise ikinci golde yaptığı asistle kötü Trabzon'un en iyi kramponlarından biriydi. Benim anlayamadığım, kaptanlık pazubandının neden Halil'e verildiğiydi. Oysaki bunu kaleci Onur herkesten çok hak ediyor. 

Antalyaspor, ikinci yarının hayal kırıklığı! Doğru dürüst iki pas bile yapamadı. Antalyaspor'un ilk yarıda ki performansını bilmesem, tesadüflerle buralara gelmiş diyeceğim. Sahada futbolcular kadar, Mehmet Özdilek de çok forumsuz.      

Hakem Süleyman Abay, yatsın kalksın ikinci gole şükretsin! Çünkü ilk yarıda Mustafa Yumlu'nun ceza sahası içinde Diarra'yı sol eliyle itmesi, başını çok ağrımasına neden olacaktı. Ama Yasin imdadına yetişti ve hem çok güzel bir gol attı hem de Abay'ı kurtardı!