İnsan çocuğunu unutur mu?

Unutuyormuş demek.

Unuttuk çocukları.

Evet siyaset de önemli.

Ekonomi de.

Güncel tartışmalar da.

Ama yediklerimiz.

İçtiklerimiz.

Hepsinden önemli.

Demem o ki.

Yiyeceklerimiz bizim geleceğimiz.

Hafta sonları yaptığım televizyon programımda yeme-içme tartışmalarına da yer verince...

Öğrendim ki.

Ülkenin geleceği yiyeceklere bağlı.

Birçok gıda tartışmalı.

Bebeklere GDO'lu mama mı veriliyor?

Şeker zehir mi?

"Ekmek yasaklansın" diyene mi kulak vermeli?

Yoksa "Tam tahıllı iyidir" diyene mi?

Alkali su takıntısı olanlara mı bakmalı?

"Kanserojen" damgası vurulan yiyeceklere mi?

"Beyaz et yemeyin" diyen "Doğrucu Davut" mu?

Yoksa "Yeni tereyağı" ekolünü mü dinlemeli?

Tamam hocalar arasında da büyük görüş farkları var.

Ama...

Birleştikleri ortak noktaları alırsak doğruyu buluruz.

Birincisi.

Beyaz ekmek zararlı.

Sentetik şeker de.

Zeytinyağı mükemmel bir besin.

Yumurta da artık temize çıktı.

Yoğurt besin değil bir ilaç...

Meyve ve sebzeyi mevsiminde yerseniz sorun yok.

Şüpheli gıdalar aynı zamanda ucuzsa.

Ve siz de zamlanmasından korkuyorsanız.

Korkmayın.

Fabrika ayarlarınıza dönün.

Çocuklarınızı sağlıksız besleyeceğinize.

Onları kendi çocukluğunuza götürün.

Bulgur pilavı ve kuru fasulyeye.

Ev yapımı ekşi yoğurda.

Ekşi maya ile yapılmış ekmeğe.

Unutmayın.

Bu siyasetten de önemli.

Hatta siyasetin ta kendisi.

Siz siyasete gömüldüğünüzde.

Çocuğunuz fast food yiyorsa.

Bir saniye durun ve düşünün...

İnsan çocuğunu unutur mu?