Yeşil kaplumbağaların yolculuğu ve yeni sürüm Dracula

Ascension adası, Atlantik Okyanusu içinde, boyu topu topu 7-8 km olan minicik bir ada. Ne özelliği var ve kaplumbağalar neden bu adayı seçtiler bilinmiyor. Her yumurtlama döneminde o erişilmesi gereken ideal ülkeye doğru yolculuk başlıyor. Onlar için sanki insanlığın Atlantis'i Ascension adası. Akıntıya karşı, dur durak bilmeden, karanlığın dişlerine aldırmadan, aralarından bazılarının köpek balıklarına yem olacağını göze alarak ve bata çıka, güneşe gözlerini kenetleyerek ritmik biçimde yüzerler, yüzerler...

Demokrasi mücadelesi için yürünen yolun da tıpkı yeşil kaplumbağaların bu yolculuğundaki gibi tehlikelerle dolu ve meşakkatli olduğunu düşünürüm hep.

Son 10 yıldır yaşadıklarımıza bakmak yeter de artar bile.

Sinemaya aktarılsa, pelikülün üzerinden akan görüntüler gece seyredilmemesi gereken korku filminden beter olacak.

Bu tür filmleri bilirsiniz, hep bir korku figürü vardır. Bu bazen karanlık dehlizlerden şıp diye karşınıza çıkacak bilinmeyen bir yaratık, vampirler, kiminde şeytani varlıklar ve bazen de kötülük yapmak üzere istirahat ettiği tabutundan çıkan Dracula'dır.

Dracula onlar arasında karikatürleşmiş ve kullanımdan kalkmış olan en eski figür. Tim Burton, şahane filmi Ed Wood'da, unutulmuş, zorla emekli edilmiş Dracula oyuncusu Bela Lugosi ile yetenekli mi yeteneksiz mi olduğu bu filmde bir kez daha tartışmaya açılan Ed Wood adlı yönetmen arasındaki dostluğu anlatır. Oradaki Dracula'ya içinizden acımak gelir.

Ama bizler şimdiye dek Ed Wood'da olduğu gibi Dracula'nın daima eski sürümlerini izledik.

Yeni yapılandırılmış, son teknolojiyle donatılmış, kötülük yapmak üzere kendine bir ordu kurmuş yeni sürüm bir Dracula var karşımızda artık. Ve onun içindeki merhamet ışığı söndürülmüş gözleriyle sabit bir şekilde tek bir hedefe bakan, iyilik duyguları kalplerinden sökülüp atılmış android yardımcıları. Daha öncekiler, bu aktörlerin çevirdiği filmlerin sadece fragmanıymış meğer. Asıl filmi bugünlere saklamışlar.

Ben dehşet içinde izliyorum bu yüzden. Yapılan kötülükleri, kurulan kumpasları, yok edilen, paramparça edilen hayatları görünce çığlık atmamak için yumruklarımızla ağzımızı kapatıyoruz.

Yeni sürüm Dracula'nın yönetmeni son gişesini yapıyor. Film pek yakında vizyondan kalkacak ve yerine "Süpermen-Uzun Adam"ın son maceralarını izleyeceğiz.

Türkiye medyasının ve siyasetinin bence gelmiş geçmiş en renkli, cerbezeli, akıllı ve plastik bir eğilip bükülme özelliğine sahip ismi. Etik değerleri hep tartışmalı olmuş ve benim gibi pek çok kişinin de hayatlarının belli dönemlerinde hayatlarının kesiştiği bir popülarite.

On gün önce twitter üzerinde yaptığımız tartışmanın sonunda bana "İçinde bulunduğun durumdan çıkman için sana son bir ŞANS verdim, ama sen bu şansı kullanamadın. Üzgünüm" diye yazdığından beri düşünüyorum. Nazlı Ilıcak'a verdiğim ilk tepki "Beyaz Türk genetiğindeki bu söylemin çoktan tedavülden kalktığını söyleyip bu üstenci bakışı yakıştıramadığımı" söylemek oldu ama sonra bazı uyarılar üzerine yanıldığımı anladım.

Aslında tehdit ediliyordum.

Ama "dostça" bir uyarıyla.

Çok güvendiğim bir ünlü gazeteci-yazar dostuma geçenlerde, Onun yüzüne ve titreyen ellerine de yansıyan hırsının sebebinin bir "görevlendirme" ya da bir "mecburiyet"le mi alakalı olabileceğini sordum. Duraksamadan cevap verdi:

Tanıdığınız beyaz köşkün zarif ev sahibesi olan kadın televizyon ekranında bir anda üslubuyla Cennet Mahallesi kadınlarına dönüşüveriyorsa, insan buna içini rahatlatacak bir sebep arıyor doğal olarak. Yani, "yapılan ahlaksızlıkları, alçaklıkları ve ihaneti savunacak insan değildir Nazlı Hanım" demek için sığınacak bir liman arayışı bu.

Ama bazen aradığınız cevabı böyle sıradanmış gibi görünen bir tanımda bulabiliyorsunuz işte.