Ağızlara sakız: DEMOKRASİ VE DIŞ YATIRIM KOMEDİSİ
Demokrasi!
Olmazsa olmazımız.
Yurttaşlık bilincine sahip, özgür bireylerin oluşturduğu sistemin adı.
Biraz daha açalım.
Toplumu bir bütün olarak kucaklayan, azınlığın haklarını koruyan, hukukun üstünlüğü, şeffaflık, hesap verilebilirlik gibi temel konularda sağlam bir zemine oturan, katılımcı, çoğulcu ve kapsayıcı bir sistem.
Temel mottosu:
"Her şey insan için."
Bu sözcük, son zamanlarda birtakım iş adamlarının, ekonomistlerin ve ekonomi yazarlarının ağzına sakız oldu.
"Demokrasi olmazsa dış yatırım gelmez."
TÜSİAD bu sakızı bol bol çiğniyor. Geçen gün Yüksek İstişare Konseyi toplantısında Başkan Muharrem Yılmaz da dedi:
"Demokrasi derinleştirilmezse dış yatırım gelmez."
Niye?
Dış yatırım demokrasiyi severmiş?
Allah Allah!
Çin Halk Cumhuriyeti, Vietnam, bir polis devleti olarak Güney Kore gibi ülkeler neden dünyanın tüm yatırımlarını çekiyorlar?
ABD'nin Çin'e 150 milyar dolarlık doğrudan dış yatırımı var.
Keza Almanya, Fransa, İspanya, İtalya ve İngiltere'nin de. Hatta Türkiye'nin bile.
Neden acaba? Gelişmiş demokrasilerinden ötürü mü?
Vietnam'a keza öyle.
Çocuklara masallar tadında bir söyleme dönüştü bu.
Kapitalizm bir ülkeye gitmek için aradığı evvelemirde demokrasi değil, güçlü iktidar ve istikrardır. Bunun özeti ise sürdürülebilir kârlılıktır.
Batı, Çin'deki rejimin yıkılması için yıllarca milyarlarca dolar harcadı, Çin kendini ucuz iş gücüyle dış yatırıma açınca şimdi de bu rejim sürsün diye milyarlarca dolar yatırım yapıyor.
Şimdi tüm bu yazdıklarımızdan "Bakın bunlar zaten demokrasi istemiyor, işte itirafı" çıkarımı yapacak üretim hatası patolojik vak'aları bir kenara bırakarak devam edeyim.
Başta da söyledim. Demokrasi olmazsa olmazımız.
Demokrasisi derinleştirilmiş, istikrarlı ve güçlü bir iktidara sahip bir ülke olarak dış yatırım çekmek ise herkesin tercihi.
Ama hem ülkenin altını üstüne getirip istikrara ve demokratik gelişime darbe vuracaksın, hem de "demokrasinin olmadığı ülkelere dış yatırım gelmez" gibi bağlamından kopuk sayıklamaların ciddiye alınmasını bekleyeceksin.
Ham hayâl bu.
Yatırım için gerek şart, başta TÜSİAD olmak üzere, İstanbul sermayesinin esas oğlanları ile onların medya ve cemaat uzantılarının, bu ülkeyi karıştıran değil, demokrasisine katkı sağlayan odaklar haline dönüşmesi.
1 Mayıs için taraflara öneri
Artık anlamsız bir inada dönüştü. Bir formül bulmak gerek.
Bir sendikacı geçen gün "1 Mayıs bir anma törenidir, bu nedenle Taksim'de yapılmalıdır" dedi.
Madem anma, o zaman Kanlı 1 Mayıs'ta katledilenlerin anısına 500-1000 kişilik bir sendikacı grubuyla Kazancı Yokuşu'nda bir tören yapılır ve sonra da anıta çiçek bırakılır.
1 Mayıs mitingi ve şenlikleri de Kazlıçeşme ya da Yenikapı'da.
Artık daha fazla karşılıklı ısrarla bu ülkeyi germeye kimsenin hakkı yok.
Sınıf öğretmenleri neden mağdur?
Esin Gülener adlı sınıf öğretmeni okuyucumuzdan bir mektup var. Aynen şöyle:
"Bizler 4+4+4 sistemiyle 2 yıldır mağdur olmuş sınıf öğretmenleriyiz. Sisteme asla itirazımız yok ama tek bir branşta binlerce mağduriyet yaşandı şu an. 30 binlik bir yığılma ile atama bekliyoruz. Bu yaz mezun olacaklarla birikenlerin sayısı 40 bine ulaşacak. Oysa yüksek puanlarla kazandığımız bu bölümü ataması birinci sırada diye tercih ettik. Verdiğimiz emeklerin ve aldığımız yüksek puanların neticesi olarak atama bekliyoruz. Emeklerimizin ve başarımızın önü kesilmesin."
Garsonlar ve empati
Aslı Börek'in Balmumcu'daki sahibesi Esin Gürsoy işini son derece seven bir hanımefendi. Müşterileriyle kendi misafiriymiş gibi tek tek ilgileniyor. Pizzaları ve makarnaları artık hazır almıyor ve kendi yapıyor.
Geçen gün garsonların müşteriyle göz teması ve çabukluğu hakkında sohbet ediyorduk. Çünkü benim genel olarak pek çok şikâyetim var bu konuda. İlginç bir uygulamasını anlattı.
"Ben çocuklara hafta tatili için bir harçlık veriyorum. Gidin bu parayla bir kafede, lokantada bir şeyler ısmarlayın ve garsonlardan ne beklediğinizi aklınızda not edin. Sonra da beklediklerinizi burada müşterilerinize uygulayın."
Beğendim.