Fairy Tale ve cadısı

Fairy “Peri” demek.

Fairy Tale de Peri Masalı.

Batı kaynaklı “Peri Masalları” çocuklara pembe hayaller kurdurur. Özellikle de kız çocuklarına. Onlar için periler, olmasını istedikleri her şeyi oldurur, en zor zamanlarda yetişir ve onlara yardım eder.

O mutlaka periler tarafından “İşte senin aradığın kız bu” diye ayaklarına getirilecektir. Ne kadar parasız ve fakir olsalar da bir prens mutlaka vardır. Külkedisini hatırlayın.

Böylece, çocuklar fakir ve yoksul kalmamak için çalışıp üreterek var olmak, hayata tutunmak yerine, bir gün ona da masallardaki gibi bir piyango çıkacağını umut ederler.

Batı kapitalist sistemi çok iyi bilir ki bu tür peri masallarıyla hayal dünyalarını biçimlendirdiği kız çocukları büyüdüklerinde en büyük tüketicileri olacaktır.

Bu kız çocukları gerçek hayatla yüzleşip, kendilerini evde bulaşık yıkarken bulduklarında, küçüklüklerinde anlatılan peri masalı karşısına bir deterjan olarak çıkar. Ansızın ve parıltılar eşliğinde bir Fairy, elinde yıldızlı asası ve deterjanla imdada yetişir.

Işıl ışıl, köpük köpük, amman ha, “Prenseslerinki gibi yumuşacık elleriniz” tahriş olmasın.

O hâlde şarkı başlasın; Working Late Tonight…

E tabii reklam yüzü de lazım, Peri gibi olanından. Tanınmışlıkta hâllice, boyalarla halledilmiş sapsarı saçları, akça pakça yüzüyle pamuk helva gibi bir kadın seçilir.

Fairy’nin, yani Peri’nin ayakçısı olarak deterjanı size ulaştırır.

Ama biz, güler yüzlü ve tatlı dilli bu ayakçı Peri’nin ruhundaki kötülüğü uzun süre fark edemeyiz. Küpünü doldurup biti kanlandıkça, içindeki kötülük cadısı zuhur eder ve zehrini akıtmaya başlar.

İnsanları ve ülkesini aşağılar, akla hayale gelmedik iftiralar atar, insanların dini duygularıyla alay eder.

Neyse, ben sadece çok merak ediyorum.

Tüm bu kötülük dolu sözler, “İyilik Fairy”si ile bu “Kötülük Cadısı”nın ortak noktası mıdır?

Bilelim yani.