Kusur-suz...

Vakti zamanında bir sucu, boynuna astığı uzun sopanın uçlarına taktığı iki büyük kovayla su taşırmış... Kovalardan biri çatlakmış. Sağlam olan kova her seferinde ırmaktan patronun evine ulaşan uzun yolu dolu olarak tamamlarken, çatlak kova içine konan suyun sadece yarısını eve ulaştırabilirmiş...

Bu durum iki yıl boyunca her gün böyle devam etmiş. Sucu, her seferinde patronunun evine sadece 1.5 kova su götürebilirmiş. Sağlam kova başarısından gurur duyarken, zavallı çatlak kova görevinin sadece yarısını yerine getiriyor olmaktan dolayı utanç duyuyormuş...
İki yılın sonunda bir gün çatlak kova ırmağın kıyısında sucuya seslenmiş; "Kendimden utanıyorum ve senden özür dilemek istiyorum."

Sucu; "Neden?.." diye sormuş, "Niye utanç duyuyorsun?..."

Kova cevap vermiş. "Çünkü iki yıldır çatlağımdan su sızıntısı yüzünden taşıma görevimin sadece yarısını yerine getirebiliyorum. Benim kusurumdan dolayı sen bu kadar çalışmana rağmen, emeklerinin tam karşılığını alamıyorsun."

Sucu şöyle demiş; "Patronun evine dönerken yolun kenarındaki çiçekleri gördün mü?"
Gerçekten de tepeyi tırmanırken çatlak kova patikanın bir yanındaki yabani çiçekleri ışıtan güneşi görmüş. Fakat yolun sonunda yine suyunun yarısını kaybettiği için kendini kötü hissetmiş ve yine sucudan özür dilemiş.

Sucu kovaya sormuş. "Yolun sadece senin tarafında çiçekler olduğunu ve diğer kovanın tarafında hiç çiçek olmadığını fark ettin mi?.. Bunun sebebi benim senin kusurunu bilmem ve ondan yararlanmamdır. Yolun senin tarafına çiçek tohumları ektim ve her gün biz ırmaktan dönerken sen onları suladın. İki yıldır ben bu güzel çiçekleri toplayıp onlarla patronumun sofrasını süsleyebildim. Sen böyle olmasaydın, o evinde bu güzellikleri yaşayamayacaktı."
Aslına bakarsanız; hepimizin kendine özgü kusurları vardır. Hepimiz aslında çatlak kovalarız... Kusurlarınızdan korkmayın. Bilakis onları sahiplenin... Kusurlarımızda gerçek gücümüzü bulduğumuzu bilirsek eğer, biz de güzelliklere sebep olabiliriz...
Ninem diyor ki; Çürüksüz koz, kemiksiz et olmaz.