Kaynanalar isyanda...

Senelerce adımız kötü diye anıldı,
Aldandı hep gelinler gençlik daim sanıldı.
Sanki ev bizim değil görüldük diken gibi,
Her şeyimiz onların; onlar oldu sahibi...

Her şeyi bilir idik şimdi olduk bunak,
Beğenmez oldu evi, geldikleri yer sanki konak.
Ben büyüttüm oğlanı mürüvvet görmek için,
Mürüvvet ne demek, öksürmek kabahat!

Bu devran geçer; gelinler de görecek,
Baldan tatlı oğlunu 'elkızına' verecek.
Ben koymadım kanunu hep böyledir bu husus,
Bir karaltı ol evde ya az konuş ya da sus!..

Sebep bulur kavgaya bir çekirdek doldurmaz,
Gelinde bir tafradır burnundan kıl aldırmaz.
Şimdi zaman değişti hep konuşan gelinler,
Kaynana  'Ah' çeker çaresiz gır gır dinler...

Ne kadar eliniz boş yok yapacak işiniz,
Sebebi  'hep kaynana' ağrısa tek dişiniz!
Size ne kazandırır bilmem fiskos etmeniz?
'Hoşça kal' demeden çalım satıp gitmeniz...

Bugün gelin olsan da seni eskitir zaman,
Gelsin aklına hemen o vakit hep kaynanan!
Oğlunu hiç bekleme izin çıkmaz gelinden,
Çaresiz kalır oğlun bir şey gelmez elinden...

Geline kötü sözü o zaman diyeceksin,
Gelinken ettiğini hemen ödeyeceksin!
Ah etme o vakit, hiç  boşa vurma  dizine,
Nafile ağlayıp da kan doldurma gözüne!

Kaynana olsa bilmiş okumuş olsa gelin,
Yetmez bilmek, okumak eğer durmazsa dilin!
Ortak nokta bulalım sen evlat ol ben ana,
Benim sözüm boşuna çünkü adım kaynana...

Kaynana olsa da adı, o değil mi bir 'Ana'?
Bugün 'o' kaynanadır yarınsa 'sen' kaynana!
Ninem  diyor ki; Kaynana öcü, oğlu cici.