Fark var

Yaşını başını almış iki eski arkadaş hanımefendi yolda karşılaşmışlar.  

Ayaküstü sohbete başlamışlar. Hâl hatır sorulmuş, sıra çocuklarına gelmiş.

“Senin oğlan nasıl, evlendi mi?” diye sormuş biri.

“Evlendi” demiş öteki.

“Evlendi ama aaah, sorma öyle bir gelin çıktı ki felâket!..” 

“Allah Allah, hayırdır?” diye meraklanmış diğeri.

“Sorma kardeş” diye cevaplamış bizimki.

“Sabahtan akşama çalışıyor, evde doğru dürüst yemek pişmiyor, yorgun olduğu zaman oğluma yemek pişirttiriyor.

Bazen sabah kahvaltısını bile oğlum hazırlıyor!  

Ne bir temizlik yapmak ne çocuklara bakmak.

Ne dikiş var, ne ütü.

Bir kadın bulmuş, bütün işi ona yaptırtıyor.

Yaktı oğlumun başını! Çok üzgünüm, çok…”

“Vah vaah” demiş arkadaşı, “Peki kızın nasıl, o da evlendi mi?

“O da evlendi…” demiş bizimki, “Ama şükür o çok mutlu.

Öyle iyi bir damadım var ki, kızımın elini sıcak sudan soğuk suya sokturmuyor. 

Kızım çalıştığı için çok yoruluyor, çoğu akşam yemekleri beraber pişiriyorlar, hatta bazen damadım hazırlıyor.

İnanır mısın öyle iyi bir çocuk ki tatil günlerinde kahvaltısını kızımın yatağına götürüyor.

Kıydı paraya hizmetçi bile tuttu damadım, evin bütün işlerini o yapıyor.

Çocukların da bakıcısı var, kızım evde hiç yorulmuyor, prensesler gibi oturuyor.

Kocası da zaten ondan iş beklemiyor. Çok memnunum, çooookkkk…”

 

Ninem diyor ki; Oğlan anası kapı arkası, kız anası minder kabası.