Anne ben davulcu oldum!..

Meğerse davulcuymuş... Ramazan davulcusu. İşte bu! Aradığım meslek buydu... Anneme “ben sahur davulcusu oldum” dedim. O da “Allah Allah,  bizim ailede şeker var ama davulcu yok ki” dedi, uyumaya devam etti...

Derhal benden büyük olmayan bi davul bulmalıyım. İşi biliyorum sayılır. Çocukken düdüklü tencereyi ters çevirip caz ritimleri çıkarmışlığım vardır. Yine de o tencerenin düdüğü gibi kalmamak için kuralları gözden geçirelim; Şimdi, bu enstrüman, ramazanda yetişen çekirdeksiz bir davuldur. Nasıl ilkbaharın habercisi cemrenin toprağa düşmesiyse, ramazanın habercisi de her mahalleye bir davulcu düşmesidir. (Not al: ‘Mahallenizin gerçek davulcusu benim, başkasına para vermeyin!’ afişleri bastırılıp her yere yapıştırılacak.) Gümbede gümbe de gümbe! İnsanları sahura uyandırıyorsun, ramazan sonu da bahşişleri topluyorsun. Süper... Hem faydalı olacaksın, hem para kazanacaksın, sinir stres de kalmayacak.

Vur gücün yettiği kadar, bağır bağırabildiğin kadar! “Ey ..... (ismi siz koyun) sabrımı zorlamaaa... dan gada dangada.... psikolojimi yoklamaağ... dangada dan... laf dinlemez iseen... iner bu tokmağım kafaaanaa... dan dan dan....”

Uyandırma kısmı keyifli. Sıradanlıktan uzaklaşıp daha cazip ritimlere imza atılabilinir; neşeli uyansınlar diye 9/8’lik ritimler çalınabilir, davul daha sert tokmaklanıp araba alarmlarıyla âşık atışması yaşanabilir, gıcık olunanların tam camlarının dibinde gümletip davul manyağı yapılabilir ise daha da keyifli olur diye düşünüyorum...

İşin zor kısmı bahşiş toplama... Yok biz yiyip yatıyoruz, yok biz saati kuruyoruz, yok sen bizim istek parçasını tıngırdatmadın... Bir yığın bahane! Bu kariyer projem de suya düşünce... davulumun derisini gemime yelken yapıp açık denizlere yol alıyor, hepinize hayırlı ramazanlar diliyorum...

 

 

Geldi mâh-ı ramazan,

Durmadan sevap kazan,

Sizden duâ bekliyor,

Bu mânileri yazan...