Bir mâniniz var mı?

21 Haziran 2016 02:00

A -

A +

Ramazan manileri, eski ramazanların önemli özelliklerindendi. Anonim halk şiirinin en küçük nazım biçimi olan bu maniler sahurun habercisi ramazan davulcularının nesilden nesile söyleyerek taşıdığı deyişlerdir. Öyle ki, ramazanın on beşinden sonra ramazandan ziyade bahşiş toplamaya yönelik konuları içeren mâniler için kahvelerde yarışmalar da düzenlenirmiş... Yarışmaya katılacak olanlar yüksek bir yere oturur ve yarışma başlarmış. Manicilerden biri "ayak" atar, yanındaki hemen o ayağa uygun cinaslı bir beyiti okumak zorunda kalır, bunu gerçekleştiremediği an saf dışı olurmuş... Geçmişin mânileri bugün kültürel değerlerimiz arasında birer 'anı' olarak var olmaya çalışıyorlar... İşte manilerden hâlâ akılda, kenarda, davulcuda kalanlar:

Bu aya sultan ay derler
Kaymak ile baldan yerler
Ezelden âdet kılınmış
Davulcuya bahşiş verirler.

Bak geldi etli dolma,

Çok yiyip göbek salma.

Üstüne bir kahve iç,

Terâvihe geç kalma!

Cebimin ağzı dardır

İçinde şeker vardır.

Sabreyle aman gönül,

İftara neler vardır?

Eski cami direk ister

Söylemeye yürek ister

Benim karnım toktur ama