Yıldıramayacaklar

Şeref amca, "Hâlâ böyle  temiz insanlar mı yahu?” dedirten nadir insanlardandı… Babamın rektörlük görevi yaptığı dönemde şoförüydü. Sükûneti, sabrı, tevekkülü ve yüzüne her daim ilişik mahcup tebessümüyle yıllarca bize emeği geçti. Hemşehrimizdi, aileden biriydi. Çocuklarını ne zorluklarla helalinden kazanarak itinayla büyüttüğüne ailecek şahidiz. Önceki günkü acısına da. Oğlu Durmuş Öcal, Beşiktaş’taki hain terör saldırısındaki 44 şehidimizden biriydi. Henüz beş aylık polis memuruydu. Henüz 21 yaşında… Ve paramparça… Cenaze teslim alındı, yıkandı, Şeref Amca ayakta durmakta zorlanarak “Yiğidim gitti…” diye mırıldandı… İçimiz yandı!.. Tüm şehitlerimize… 

Kınadık!.. Tıpkı daha önceki acılarımızda yaptığımız gibi kimimiz oturduğumuz yerde dua ederek, kimimiz instagram'da dudağımızı büzüp koyduğumuz fotoğrafın bi soluna bayrak vb. resimli yazılar koyarak, kimimiz sosyal medyada söverek, kimimiz intikam yemini ederek… Herkes terörü yeterince lanetledikten ve yeterince süre geçtikten sonra -ki on günü bulmuyor- unutulacak, diğer terör katliamlarının arasında bir istatistik olarak kalacak. Mı? Kalmayacak… Başaramayacaklar! DAEŞ, FETÖ, DHKP-C, PKK, TAK TUK, yarın türeyebilecek sair isimlerdeki terörün vahşi ve  kokuşmuş aktörleri hedeflerine ulaşamayacaklar...

Acı üzerinden prim yapmaya çalışan vampirler “polise olmuş, oh olsun” diyen insan müsveddeleri, espri yapan sözde aydınlar, teröre her türlü desteği verip sonrasında saldırıyı lanetleyen riyakâr ülkeler, komşular. Her biri milletimizin birliğini bozmaya yönelik canlı bombalar. Bunların ocaklarımıza ateş düşürerek ısınmaya çalışan ama halihazırda cehennemde ateşleri harlanan teröristlerden ne farkı var? Hepsine rağmen bu millet, bu devlet size ve efendilerinize boyun eğmeyecek!

Her terör eylemi, yapıldığı andan en geç bir saat sonra yerini siyasi tartışmalara bırakıyor. Teröre karşı birlik olalım. Yıllardır ustaca yürütülen kutuplaştırma çalışmaları sonuçlarını veriyor. Fikirlerini patırtısız gürültüsüz ifade edemeyen, sorunlarını kavgasız çözemeyen insanlar olduk. Birbirimize tutunalım... Ne zaman bir terör olayı olsa anında insanlara umutsuzluk aşılayanlar da terör hizmetkârlarıdır unutmayalım.

Bu köpekleri üzerimize salanları amaçlarına ulaştırmayalım. Bırakalım elimizden şu telefonları az biraz okuyalım, araştıralım, öğrenelim, gelişelim. Sadece terör değil, savaş var! Ona buna kurdele bağlayıp sunum yapacağımıza, dizilerle maçla hipnozlanacağımıza, sahip olduklarımızı teşhircilikle yarışacağımıza, klavye silahşorluğu yapacağımıza, günübirlik yaşayacağımıza aynaya bakalım. Düşmanlarımız ne noktada biz neredeyiz. Onlar neyin derdinde biz neyin.

Ekonomi, bilişim, psikoloji, manipülasyon, teknoloji, bilim üzerinden yürütülen bir savaş var. Ve biz bu savaşı kazanmalıyız. Birlik olarak, dayanışmayla, inançla ve donanımla…

 

 

Ninem diyor ki; Düşmana silah gerek, ya düşmandan ırak gerek.