Hilebazın karnı doymaz

İster öylesine bir hikâye olarak okuyun, ister dünya siyasetine nazire...

Filler hayvanlar âleminin en zeki ve hisli hayvanlarıdır. Filler aynı zamanda aile kuran ve toplulukla yaşayan sosyal hayvanlardır. Avlanmaları ilginç olup, sosyal olayların yönlendirilmesinde de bire bir pratiği olan bir metotladır.

Filler, çok geniş vadilerde yaşarlar ve “yol” olarak da her gün gidip-geldikleri sabit güzergâhlarını kullanırlar... Kâh “rüzgâr”la tayin ederler yönlerini, kâh “en yaşlı fil”in yol göstermesi ile... Ama, asla yoldan çıkmazlar… 

"Fil avcıları” da, gayet iyi bilir bu durumu… Bildikleri için de, ‘fillerin geçeceği yolu’ derince kazarlar!  Üzerini ince bir tabakayla örterler ve kafilenin kazılan o çukura düşmesini sağlarlar!..

Ya sonra?! Fil avcıları ‘siyah elbiseler’ içerisinde ve yüzleri kapalı olarak gelir, çukurda çırpınan fili “kırbaçla dövmeye” başlarlar!.. Türlü eziyetlerle birlikte fili aç ve susuz bırakırlar...

Birkaç gün sonra; aynı avcılar bu defa ‘beyaz elbiseler’ içerisinde ve ‘son derece sevecen’ bir yaklaşım içinde çukura inerler. Filin sevdiği yiyeceklerle gelmiştirler, karnını doyururlar… Tabii; zavallının sempatisini ve güvenini kazanmak için, hortumunu, yüzünü ve gözünü okşamayı da ihmal etmezler!

Avcılar, fili kendilerine alıştırdıktan sonra çukurun önünü kazarak, fili oradan çıkarırlar ve artık dostuna müteşekkir fili kendi rızasıyla hortumundan tutup, kendi “fil damları”na götürürler. Ölünceye kadar da “ehlileştirdikleri” fili, kendi işlerinde kullanmaya başlarlar!.. Kâh “yük” taşıtırlar kâh “sirk”lerde oynatırlar!..

Fil; evet “canını” kurtarmıştır, ama koskoca bedeniyle minnacık taburede şov yaparken ‘fil olmaktan’ da çıkmıştır!

Ama en önemlisi; artık “özgür” değildir!..

 

Ninem diyor ki; Hile ile iş gören mihnet ile can verir.