Kendini gerçekten sevmek

Charlie Chaplin, nam-ı diğer Şarlo; sessiz filmlerin unutulmaz ismi, dünya sinemasına yön veren ünlü komedyen. Konuşmadan insanları güldürmeyi başarabilen nadir insanlardan biri olan İngiliz sinema yönetmeni, oyuncu, yazar ve komedyen. Genç yaşta alkol komasından ölen bir babanın ve akıl hastası bir annenin, annelerinin rahatsızlığı sebebiyle, evde birbirine sokularak uyuyan iki kardeşten küçük olanı...
Acılı ve meşakkatli bir hayat hikâyesine sahip dünyayı güldüren adam aslında, kendi acısını unutmak için insanları güldürmeye çalışıyordu...
“Aşağı bakıyorsanız asla gökkuşağı bulamazsınız... Yağmurda yürümeyi severim çünkü kimse beni ağlarken görmez... Hayat uzak çekimde komedi, yakın planda trajedidir...
Benim acım birinin gülüşüne sebep olabilir. Ama benim gülüşüm asla birinin acısına sebep olmamalı... Gülüşlerim, acılarımı örtmeye çalışan ağır işçilerdir..." sözleriyle ünlü bir komedyen mi ünlü bir düşünür mü diye akılda soru işareti bırakan Chaplin’in 70'inci yaş gününde yazdığı şiir:
"Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda, başkalarının hayatlarına özenmekten vazgeçtim... Önüme çıkan zorlukların;
Olgunlaşmam için aşmam gereken engeller olduğunu fark edebildim... Günümüzde buna “bilgelik” dendiğini biliyorum...
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda;
Kendime ayırmam gereken zamanı, başka şeylere harcamaktan... Geleceğe ilişkin büyük projeler yapmaktan vazgeçtim...
Bugün artık yalnızca bana keyif ve mutluluk veren, Sevdiğim ve hoşuma giden işleri, Kendime özgü yol yordam ve tempoyla yapıyorum... Günümüzde buna ‘kendine karşı dürüst olma’ dendiğini biliyorum...
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda; Sağlıklı olmayan her şeyden kurtardım kendimi... Yemeklerden, insanlardan, nesnelerden, durumlardan... Hepsinden önce de beni benden koparıp diplere çeken şeylerden... Başlangıçta buna “sağlıklı bencillik” diyordum. Bugün biliyorum ki bu ‘kendini sevmektir...’
Kendimi gerçekten sevmeye başladığımda... Vazgeçtim; her zaman kendi haklılığıma inanmaya... Daha az yanılmaya başladım böylece... Bugün anladım ki; Buna ‘sade olmak ve sade yaşamak’ deniyor...
Kendimle ve başkalarıyla tartışmaktan... Çatışmaktan ve sorun yaşamaktan korkmuyorum... Çünkü yıldızlar bile bazen birbiriyle çarpışıyor... Yeni dünyalar oluşuyor...
Bugün bunun ‘yaşamak’ olduğunu biliyorum..."

Ninem diyor ki; Sabır acıdır meyvesi tatlıdır.