Kısa kısa

İslam dünyasının gelmiş geçmiş en ünlü bilim insanları arasında yer alan ve tıp alanında önemli hizmetler veren İbni Sina vehim gücünün ispatında kullanmak üzere bir deney yapar.

İki kuzuyu iki ayrı kafese koyar. Aynı koyundan, aynı batında doğan, aynı cüsse, aynı kiloda iki kardeş kuzu. Üstelik kuzulara aynı yem, aynı miktarda verilir, yani ikisi arasındaki tüm hayat şartları eşittir. Fark iç dünyalarındadır.

Oraya bir üçüncü kafes daha koyar. İçinde de bir kurt… Ünlü hekim, kurt kafesini öyle yerleştirmiştir ki, kuzulardan ancak biri görebilir kendisine iştahla bakan vahşi hayvanı…

Günler haftalar geçerken, kurdu gören kuzu giderek huzursuz olmaya, iyi yem yememeye ve iyi uyumamaya başlar. Günden güne zayıflar, çelimsizleşir ve ölür. Kurdu görmeyen kardeşi sağlıkla büyür, gelişir oysa…

İbni Sina, kurdu gören kuzunun korkunun verdiği huzursuzluk ve gerginlik yüzünden, hayat düzenini kaybettiğini ve bu yüzden öldüğünü söyler ve "Onu öldüren içindeki korkuydu" der." ..ve kitabına not düşer..
"Gereksiz korku, endişe, kaygı, stres ve paniğin insan bünyesine verdiği zararı başka hiçbir şey veremez."
***

Yaşlı kadın yolda ağır adımlarla yürümektedir. Arkadan gelen biri soluk soluğa;
“Ana” der, “Sizin mahalle yanıyor, Ateş her yanı sardı. Senin eve doğru geliyor.”

Kadın hiç istifini bozmaz. Ağır ağır yürümeye devam eder.

Haberi getiren “herhâlde anlamadı” der... Ve felaket haberini bir kez daha tekrar eder.

Hâlbuki yaşlı kadın her şeyi çok iyi anlamıştır... Ve o bir Allah dostudur. Sakin ve her şeyden emin bir yüz ifadesiyle, heyecanlı haberciye döner, tane tane konuşarak:

“Meraklanma evladım! Benim eve bir şey olmaz. Çünkü o gönlünü yaktığı kişinin bir de evini yakmaz” diye cevap verir...

Ezcümle; gereksiz korku, stres ve endişe yok…
Tevekkül şart!

Ninem diyor ki: Ağılda oğlak doğsa ovada otu biter..