İşte özlenen Fenerbahçe

Fenerbahçe ilk defa Fenerbahçe gibi oynadı, Başakşehir’i tanıyamadım. Bu kadar mı korkak olur bir takım?

Kadıköy ışıl ışıl. Ancak; depremin şokunu atlatabilmiş değilim. Hüzünlüyüm! “İçimiz kan ağlıyor, maç neyimize” diyeceğim ama hayat devam ediyor.
“Milletimizin başı sağolsun” deyip acımızı içimize bastırarak Kadıköy’deki dev maça dönüyorum.
Maç, öyle bir maçtı ki; üç puanın çok ötesinde bir final gibiydi.
“Akıl oyunu” niteliğindeki mücadele teknik adamlara aslında “hücum” dışında fazla seçenek bırakmıyordu.
Ancak ne Ersun Yanal ne de Okan Buruk on bir seçiminde daha çok hücumcu kullanmak yerine “kontrollü oyuna” önem verdi.
Bence iki takım için de bu hataydı. Kruse’nin harika golüne kadar ne pozisyon zenginliği vardı ne heyecan.
Fenerbahçe’de Deniz ve Ferdi gibi hücuma dönük oyuncuları ilk planda düşünmeyen Yanal belli ki, Gustavo’nun Emre’yi aratmayan oyun liderliği ile -ki dün harika oynadı - Başakşehir’in alanını daraltarak rakibini etkisiz kılmak suretiyle Rodrigues, Kruse ve Vedat ile önde basıp gol bulmayı hedefliyordu. Fakat sola hareket getirmesi gereken Tolga o kadar aksadı ki, Fenerbahçe’nin el freni gibiydi. Ersun Hoca, bu oyuncuyu kazanmak için çok sabretti. Ferdi tercihi aslında geç kalınmış bir hamleydi. Nitekim o hamle Fenerbahçe’yi rahatlattı ve ardından ikinci gol de geldi.
Crivelli  ve Visca ile etkili çıkışlar yapan Başakşehir kontratak futbolu ile Dirar’ın hatasında fırsat yakalasa da Okan Hoca ve talebeleri maç kazanacak kadar cesur değildi. Başakşehir’i dün tanıyamadım.
Özetlersek Fenerbahçe ilk defa Fenerbahçe gibi oynadı ve kazandı.
Fırat Aydınus “hakemlik adına” bir yanlış bir de doğru karar verdi. Yanlışı Tolga’nın pozisyonuna penaltı vermesiydi ki VAR’a gitti de faciadan döndü. İşte VAR bunun için var. Aydınus, Muriç’in Ponck’la mücadelesinde kendini yere atmasını da yemedi ki bu da doğrusuydu.

MAÇIN ADAMI: Max Kruse