İsmail Öz

Son dönemlerde çokça habere konu olan terör örgütlerinin, Avrupa devletlerindeki rahat konumları elbette birçok açıdan masaya yatırılmayı gerektiriyor.

Son 150 yıldır oryantalist bakış açılarıyla Doğu'yu ve özellikle de İslâm coğrafyasını şekillendiren Batı, artık kendi zaaflarına dönük oldukça önemli işaretler sunuyor.

Referandum yaklaştıkça birileri zihinleri derinden karıştırmaya ve de zemininden çıkarmaya dair olağanüstü bir çaba içerisinde.

Birkaç aydan beri hararetli ve yoğun bir zeminde anayasa ile ilgili değişiklikleri tartışıyoruz. Fakat tartışma, MHP dışındaki muhalefetin herhangi bir önerisi olmaması sebebiyle bir müzakere zemininden daha çok engelleme üzerine odaklanmış durumda.

Daha önceki yazımda toplumun sıhhatli kalabilmesi için gerekli olan dört temel unsurdan bahsetmiştim; “Din, aile, beden ve mal sıhhati” diye.

Toplumsal sıhhatimizin bozulmasına yönelik saldırıların tarihi yakın zamanların ya da son günlerde yaşadıklarımızın üzerinden okunamaz.

Türkiye, uzun bir dönemden beri farklı terör örgütleri eliyle istikrarsızlaştırılmaya çalışılıyor. Bu manada farklı gibi görülen örgütlerin, aslında ortak bir amaç etrafında hareket ettiklerini, hatta koordineli olduklarını gösteren pek çok iz ya da emare, gün gibi aşikârdır.

Dünyada yaşanan kapital merkezli küreselleşme sürecinin sonrasında, öyle görünüyor ki uluslar artık kendilerinin “yok olma” tehlikelerinden daha fazla endişeliler.

Uzun bir dönemden beri ifade etmeye çalıştığım, Batı’yı temsil eden düşünce zemininin genlerine dönme eğilimi her noktada kendisini gösteriyor. Öyle zannediyorum ki bu tavırlar böyle devam edecek olursa hiç kimseye, siyasi diplomaside manevra alanı kalmayacak.

AP’nin kararını okurken artık Türkiye’nin bulunduğu zeminden okumuyorum. Konuyu bizatihi Avrupalı sebepler üzerinden değerlendirmek gerektiği kanaatindeyim.

Gelenek, aslında ne zaman ortaya çıktığı belli olmayan ama sosyal hayatımızı bugün de anlamlandırmamızda bize yardım eden, kültürümüze ve inanç yapımıza ait değerlerin toplamı hatta toplamından çok daha fazlasıdır.

Siyasi bir zeminde değerlendirdiğinizde, FETÖ’nün İran düşmanlığını onun ABD ile ittifakının bir sonucu olarak okuyabilirsiniz. Bu elbette yanlış olmamakla birlikte işin pek çok sebebinden sadece bir tanesine karşılık gelecektir.

Tarihsel süreçte insanlar, ait olduklarının çökmesiyle ya da yeninin cazibesine kapılarak farklı sistemlere tabi olmuşlardır.

Adorno'nun hatırlattıkları üzerinden bakarak şunu ifade etmek istiyorum. Dünyanın, insanı ve onun hayatını hiçe sayan bugünkü görüntüsünü bir an olsun aradan kaldırarak hayata bakamazsak, bizi huzura erdirecek o hakikate de korkarım ki ulaşamayız...

Aslında ABD bu inadı pek çok defa sergiledi. Aklıselim bakan ve olayları bölgesel hassasiyetlere göre okuyan, en az bin yıldır aynı bölgede yaşayanların kanaatlerini görmezden gelen ABD, birçok noktada da yanlış yaptığını kabul etti.

Bugünlerde 7 Ağustos'ta Yenikapı’da yaşanan birlik ruhunun, CHP tarafından nasıl zedelenmeye çalışıldığını konuşuyoruz.

Son dönemlerde âdeta baş döndüren, insanımızın yüreğini de sızlatan pek mühim ve de çok sayıda hadiseyi yaşadık; bu, bu topraklardaki gündemin daha önceleri çok da stabil olduğuna elbette işaret etmez.

“Batı” kavramı elbette bir felsefi mantalite üzerinden değerlendirildiği için bir “yön”den ziyadedir. Genel olarak İslâm, özel olarak ise Türk coğrafyası Batı’ya bakışı bazı temel dönemlerle izah edilmek durumundadır. Bu dönemlendirmeyi, Batılı yöntemlerle modernleşme çabaları sonrası üzerinden yapmaya gayret edeceğimi de ifade etmek isterim.

Sinsi bir hastalık gibi yılarca milletin içinde kendilerine parazit bir yaşam alanı oluşturan bu FETÖ/PDY yapılanmasının bütün yönleriyle ele alınması muhakkaktır. Bu hassas ve akut dönem atlatıldıktan ve zihinler güvenlik endişelerinden arınarak dinginleştikten sonra bilim insanları her boyuttan bu hadiseyi ve yapıyı anlamak zorunda.

Türkiye 15 Temmuz’da çok önemli bir tarihsel kırılmaya işaret edecek bir kalkışmaya şahit oldu.