Bu maça şapka…

Temposu yüksek, nefes nefese bir maç izledik. İki takımı da mücadelesinden dolayı kutlamak lazım...

Yazımın hemen ilk cümlesine şöyle bir görüşümü koymak istiyorum; Sadece bu sezonun başından bu yana değil, uzun bir zamandır bizim Süper Lig’de böyle yüksek tempolu bir maç izlemedim. Diyeceksiniz ki, yüksek tempolu oynandı da kaç tane gol atıldı, onu da birazdan açacağım sizlere. 
Tudor, yapılan eleştirilerden ya da kim bilir yönetimindeki futbolcu eskileri veya bu işten anlayanlardan uyarılar almış ki, dörtlü savunma, tek forvet ve de önde iki kanat oyuncusundan kurulu bir takım çıkardı sahaya. Bir büyük firma eğer klasik olarak zirveye oynuyorsa yapısı zaten böyle olmalıdır. Bu G.Saray’ın karşısında Vagner Love ve Fernandes gibi çok önemli iki hücum oyuncusundan mahrum Alanya vardı. Yani şöyle diyelim halk deyimiyle, Alanya eli kolu bağlı oynamak zorunda kalmıştı. Buna rağmen G.Saray’ın ortaya koyduğu tempolu ve hiç olmazsa ikili baskılı oyunun çok benzerini sergileyebildi Alanya. Burada bir önemli parantez daha açayım; Emre Akbaba klası olan, görüşü hiç de kötü denilemeyecek bir oyuncu ama top sadece onun değil, bunu bilerek oynamalıdır. 
Bu maçın en çarpıcı yönlerinden biri belki de ikiye bir, çok azınlıktaydı ama bire bir iki takımın da müthiş baskı yaparak oynayabilmesiydi. Ha, karşılıklı ikram edilen ya da kazanılan toplarda neden çok pozisyon üretilemedi diye merak ediyorsanız, cevabı şudur; Topu kazanan veya kendisine sunulan eleman, çok gezen oyuncuya bir türlü rastlayamadı sahada. 
Maçın hakeminden de bahsetmek lazım. Açık ve net işaret etmekte yarar vardır. İki takımın 90 dakikalık temposuna ayak uydurmada hiç eksiklik göstermedi. Bu yüzden de zamansız pas araları yaptığı da olmadı değil. 
Bu arada G.Saray taraftarına da teessüf ediyorum. Bir oyuncusunu ıslıklayarak oyundan aldırtma marifeti göstermiştir. 

MAÇIN ADAMI: Kaleci Haydar