Kırmızı alarm!
Doğru politikalar şunlar: Kısa vadede daha az mali sıkılaştırma, daha fazla yatırım harcaması ve parasal genişlemeye daha az bağımlılık oluşturulması...
Avrupa ve Japonya para musluklarını sonuna kadar açınca para birimleri aşırı değer kaybetti, dünyada bu pastadan pay kapmak için büyük bir kur savaşı başladı. Faizi yüksek olan ülke parsayı kapıyor. Küresel ekonomide beklenenin altında zayıf bir büyümenin olması, ekonomileri birbiriyle rekabet edebilmek için kur savaşına itiyor. Ülkelerin kendi parasının değerini, yabancı paraların değeri karşısında düşük tutmaya çalışmaları, başka ülkelerle rekabette avantaj sağlamaya çalışmaları olarak özetlenebilecek kur savaşları terminolojisi, ağırlıklı olarak 2009 yılında sıklıkla kullanılmaya başladı.
Ülkeler arasındaki üstünlük sağlama çabaları gümrük vergileri, kotalar, sübvansiyonlar üzerinden yapılırken, artık daha çok kur politikası olarak gerçekleşiyor. Bu durumun en belirgin örneği Japonya ve Avrupa.. Japonya genişleme adımlarında senelik varlık alımlarını 60-70 trilyon yenden 80 trilyon yene yükseltti...
Çin Merkez Bankası'nın gevşeme hamlesi bu hafta yuan'ı yedi ayın en düşük seviyesine indirdi. Çin'in ekonomik büyümesi 2014 yılında yüzde 7,4 oranında kalarak son 24 yılın en düşük seviyesinde gerçekleşti. Çin yönetimi zayıf para birimiyle ülkenin ihracatını artırmayı umuyor. Ancak sorun, diğer ülkelerin de Çin ile aynı nedenden ötürü kendi para birimlerini devalüe etmeye çalışmaları.
Avrupa Merkez Bankası'nın geçtiğimiz hafta parasal genişleme kararı dahilinde 1,1 trilyon euroluk varlık alım programının açıklamasının ardından Euro, ABD Doları karşısında 11 yılın en düşük seviyesine geriledi. Ortaya çıkan kur savaşları sonucu sıfır olan bir oyun. Eğer bir para birimi zayıfsa, diğer para birimi güçlü olmak zorunda, eğer bir ülkenin ticaret dengesi iyileşiyorsa, diğerininki kötüleşmek zorunda.. küresel ekonominin önde gelen ekonomilerinin uyguladıkları politikaların tam tersinin uygulanması gerekiyor.
Doğru politikalar şunlar: Kısa vadede daha az mali sıkılaştırma, daha fazla yatırım harcaması ve parasal genişlemeye daha az bağımlılık oluşturulması... Dünyanın önde gelen ekonomileri bunların tam tersini uyguladığı için küresel büyüme kırmızı alarm veriyor.