Başkanlar bir araya gelmelisiniz

Sizler büyük camiaların başkanlarısınız... Yüzünüz milyonlar için bir şey ifade ediyor... Şimdi büyüklüğünüzü gösterin... Bir araya gelin...

27 yıllık gazeteciyim... Bunun 24 yılı sporun içinde geçti... O akşam gibisini yaşamadım... Cumartesi akşamı... Saat 22.16 suları... Çaykur Rize-Fenerbahçe maçı sonrası rutin gelişmelere yönelmiş, şehir baskıları için haber analizlerimizi yaparken bir anda yan camı patlamış, ön camında kurşun izleri olan bir otobüs görüntüsü esir aldı bizi. Fenerbahçe otobüsü... Otobüsün içinde korku dolu bakışlar. Hepsi tanıdık bakışlar... Ardından daha dehşet verici bir bilgi: Otobüs viyadüğe düşmekten şoför ve güvenlik şefinin çabasıyla son anda kurtuldu...

O gün, o akşam sadece o otobüs değil, Türkiye'miz uçurumun kenarından döndü. Allahü teâlâ korudu... 

O araç birkaç saniye, birkaç santimlik çabalarla kurtulmasa bugün bizler öyle acılar içinde olacaktık ki; 'Bu kötü bir kâbus olsa da uyanmakla bitse' diyecektik kendi kendimize... Olabilecekleri, olmaktan kurtulduğumuz o manzarayı tasvire gerek yok, hepiniz tahmin ediyorsunuz zaten...

HHH

Saldırının planlı olduğu; yeri, şekli, zamanlaması, hedeflenmesi açılarından çok belli. Ya kendini bilmez birkaç zibidi veya terörün dibi, bilemem... Karanlık eller bu milletin geleceğini karartıyordu az kalsın... Gecenin karanlığını, uçurumun kenarını, gergin camiaların güzergâhını seçtiler, nokta atışı yaptılar. 

Bu iş sporun ötesinde. O kurşunlar her renge sıkıldı. Kırmızıya boğulacak her renge... Türk'ü ve birçok ülkeden yabancısıyla o otobüsteki insanlara bir şey olsaydı (ki ramak kaldı) dünya sallanıp üzerimize yıkılacaktı...

Bu saldırı Türk sporunun, futbolunun miladıdır... Artık iki camiadan da hiç kimse süregelen çekişmeyi canların önüne çıkarma lüksüne sahip değildir. Hiç kimse sporu, futbolu, şampiyonluğu gündemlerde bir numaraya çekme iddiası taşıyamaz. Bütün bir millet uçurumdan atılmak istenmiştir. Bütün bir geleceğimiz...

Ertesi gün yavaş yavaş kendime gelebildim. O anları düşündükçe, olabilecekleri ama kıl payı olmayanları hayal ettikçe üzüntüm büyüdü. Ve bir hayal kurdum. Başkanların telefon görüşmesini kurguladım. 

Aziz başkan İbrahim başkanı aradı gözlerimin önünde... Niye Aziz başkan aradı, beynim niye böyle kurguladı bilmiyorum; içimden geleni yazıyorum... 

- Gel başkan beraber bir toplantı yapalım. İnsanımızın geleceği için birlik olalım. Bu iş futbolu, sporu aştı. Vatan, millet meselesi oldu. Kardeşlik mesajları verelim. Taraftarlarımızı bütünleştirelim, sakinleştirelim. Malum konuda hak aramaksa onlar zaten mecrasında sürüyor. Bu başka bir iş...  

Eminim ki İbrahim başkan da bu adımı karşılıksız bırakmayacaktır, - Tabi ki başkan diyecektir ve Türkiye'de yeni bir dönem başlayacaktır... Ve yine eminim ki bu birlik görüntüsü ellerini ovuşturan ne kadar düşmanımız varsa kahredecektir. Bu büyük bir fırsattır. İstenmeden ve tekrarından Allah korusun diyeceğimiz bir hüzünlü, dehşetli olay sonrası ele geçen bir yüreklerde diriliş, kenetleniş fırsatı. Vatanımız, milletimiz için, nesillerimizin geleceği için bir fırsat... 

Bakın biz zaten kaybolmuş nesilleriz... Yoklukla, acılarla büyüdük. Bari şu pırıl pırıl gençler, ülkemizin geleceği kuşaklar müreffeh bir ülkede yaşasınlar...

Başkanlar... Siz büyük camiaların başkanlarısınız. Yüzünüz milyonlar için bir şey ifade ediyor... Şimdi büyüklüğünüzü gösterin... Bir araya gelin... Gönülleri fethedin... Terörün iğrenç yüzüne atılacak hiçbir tokat sizin bu yapacağınızın şiddetinde şaklamayacaktır... Bu ülke için izbelerde yapılan karanlık bütün planlar etki açısından tersine dönecek, insanımız sizlere minnettar kalacaktır... Bir araya gelin, yeri geldiğinde millet olarak nasıl birleştiğimizi gösterin... Şimdiye kadar kulüplerinize yaptığınız hizmetlerin her birinin kıymet hükmü vardır. Bu yapacağınızın kıymet hükmü ise ülke tarihine klasik tabiriyle, 'altın harflerle' geçmek olacaktır...