Zincirleri kırdık!

Bundan otuz yıl önce, yani 'Özal öncesi' ihracatın tamamen tarıma dayalı olduğu yıllarda sanayicinin 'iç piyasada ne yapsa sattığı' devirlerde sanayi malı ihracatı uzak bir hayal idi. Sanayi mamulleri ihracatının olmayışının bir sebebi iç piyasadaki enflasyonist gidişatın körüklediği 'tatlı hatta bol şuruplu kârlardı', ama ihracatı engelleyen diğer bir mesele de 'iç piyasadaki bu şuruplu kârlarla beslenenlerin' yanında 'ithalat kotalarıyla semirtilmişlerin' sun'î olarak oluşturdukları engellerdi... Yıllarca her türlü imkânı ve özellikle basını kullanarak en yakın komşularımızla bile ticaret yapmamız engellendi. Mesela Rusya ile ticaret yapamazdınız, komünistlikle suçlanabilirdiniz. Seksenli yıllarda İzmir Fuar Müdürü iken o zamanlar yeni inşa edilen Sovyetler Birliği Pavyonuna dinleme cihazları takıldığını bilirim. Yine uzun yıllar aradan sonra Fuara katılan Çin Pavyonu devamlı 'tarassut' altındaydı. İlk defa o yıllarda Fuara iştirak eden Suudi Arabistan'a yakışıklı bir pavyon tahsis ettiğim için kim bilir hakkımda düzenlenen 'fişlerde' neler yazılmıştır. Çünkü Müslüman ülkeler olarak bilinen ülkelerle ticaret yapmaya yeltenmek insanı 'irticacı' yapardı... İşte bu 'sakim zihniyet' sebebiyle o yıllarda yaptığım dış seyahatlerde mağaza vitrinlerinde tek bir Türk malı bulamazdım ve kahrolurdum. Yıllar boyu bu şekilde dumura uğratılan iş dünyamız çok şükür üzerindeki bu 'kabir toprağını' atmış bulunuyor. Şu anda bütün dünya ile ticari ilişkiler kurmaktayız ve ihracat yapmadığımız ülke yok gibidir. Bu imkâna kavuşan şirketlerimiz de etkili bir değişim ve gelişim hamlesi yaparak büyük başarılara imza atmaya başlamışlardır. Şuna gönülden inanıyorum, ortalık durulduktan sonra Türkiye dünyanın parlayan yıldızı olacaktır. Şimdi bütün mesele 'Daha hızlı, daha kaliteli, daha ucuz' mal ve hizmet üretme anlayışımızı geliştirmek ve bunun için gerekli bilgi altyapısına yatırım yapmaya devam etmektir...