O, gözden kaybolduktan sonra derin bir nefes aldı

 

 

Dilek, kimsenin elini sıkmadan kahkahalar atarak odadan çıktı. Hakan onu arabasına kadar geçirdi.

- Nasıl buldun ailemi?

- Eh, fena değil, iyi insanlar. Annen hep böyle dut yemiş bülbül gibi oturur mu? Kadın hiç konuşmadı yahu!

Hakan yutkundu:

- Pek sevmez konuşmayı. Sessizdir.

Dilek memnun bir kahkaha attı:

- Aman, aman, çok çeneli kaynana her zaman huzur bozar. Böylesi daha iyi.

Genç adam el sallayarak uğurladı kız arkadaşını. O gözden kaybolduktan sonra derin bir nefes aldı. Eve girmeye korktuğunu hissediyordu. Gözlerini kapattı:

"Aman Hakan... diye söylendi kendi kendine. Şimdi savunmanı iyi yapmalısın…"

              ***

Hakan oturma odasına girdiği zaman içeride büyük bir sessizlik vardı. Genç adam hiçbir şey söylemeden yürüyüp koltuklardan birine oturdu. Kimse konuşmuyor, kimse kimsenin yüzüne bakmıyordu. Uzun süren bu sessizliği bozan Cahit Bey oldu:

- Evlenmek konusunda gerçekten kesin kararınızı verdiniz mi oğlum?

Hakan derin bir nefes aldı:

- Evet baba! diye mırıldandı.

- İyi düşündün mü peki? Kimseyi kötülemek amacında değilim, ama Dilek kızımızın aile yapısı bizimkiyle çok ters. Bu mutlaka senin hayatında bir problem oluşturacaktır. Zaman içinde bunun sıkıntısını yaşayacaksın.

Hakan başını kaldırdı:

- Ben uyum sağlarım baba. Bir sıkıntım olacağını sanmıyorum.

- Uyum sağlamak adına sana bugüne karar verdiğimiz değerlerden vazgeçmek ne derece doğru? Biz bugüne kadar seni eğitmek, seni kendi gelenek ve göreneklerimize, âdetlerimize göre yetiştirmek için çabaladık, bu ana kadar bu kıymetlerin sana zararı değil faydası oldu. Ama bunlardan bir çırpıda vazgeçmen demek bizim çabalarımızı da bir kenara atman demek olacak. Bunu kaldırabilecek misin?

Hakan gözlerini açtı:

- Ne yani? Karşı mı çıkacaksınız benim evlenme isteğime? Açık konuş baba, süslü laflar etme bana. Ya evettir bunun cevabı ya da hayırdır.

Cahit Bey sakin bir tavırla tebessüm etti:

- Hayır dersek ne yapacaksın?

Hakan gözlerini kıstı. Önce annesine sonra babasına baktı:

- Sizi dinlemeyeceğim.

Necile Hanım hafifçe inledi. Bembeyaz olmuştu yüzü. Esra gözlerini tavana çevirdi. Cahit Bey birkaç saniye düşündü. Sonra başını salladı:

- Peki yavrum. Nasıl istersen öyle olsun. İnsan dünyaya getirdiği kendi kanından, canından olan yavrularının göz göre göre mutsuzluğa gitmesine razı olamaz ama sen benim karşıma öyle bir şey getiriyorsun ki elimi kolumu bağlıyorsun. Ya ben ya da mutsuzluğum, seçin diyorsun. Her iki hâlde de istemediğimiz şeyler olacak demek ki. Hiç olmazsa seni kaybetmeyelim. Yine de elimizden geldiğince arkanda olalım bari. Hayırlısı olsun yavrum. Allah mesut etsin seni, ne diyeyim... DEVAMI YARIN