Gol sevinci milat olabilir...

İki golün ötesinde; ikinci golün sevinme koreografisi hem 'biz bir takımız' dedi, hem de 'birbirimizi seviyoruz' mektubu yazdı.

Maç başlarken tepkilerini takıma, yönetime, Passolig'e; neye derseniz deyin, göstermeye niyetli ve tribünleri öksüz bırakan bir taraftar önünde, hafta içinin çalkantılı takımı Galatasaray bunu bir sinerjiye dönüştürmeyi başardı diyelim...
İlk yarı...
Semih ve Tarık'ın hataları ya da kazaları diyelim; üç gol ikram etti Sivasspor'a.
Atamadılar...
Galatasaray ise ilk defa bu kadar tempolu, süratli ve dayanışmasına güvenerek oynadı.
Taksitle gelen penaltı golünün ardından gelen gol sevinci ise bana geleceğin o kadar da karanlık olmadığını gösterdi...
İki golün ötesinde; ikinci golün sevinme koreografisi hem 'biz bir takımız' dedi, hem de 'birbirimizi seviyoruz' mektubu yazdı.
İkinci yarıda saz tamamen Galatasaray'ın elindeydi. 3-5-2'yi netleştiren takım, çok daha etkili ve skorun da verdiği özgüvenle sahanın tek hakimine dönüştü...
Tam o sırada, yani üçüncü golün beklendiği anda seri çıkışa kararlı olan ve bunu da iyi yapan Sivasspor maça ortak oluverdi.
Semih 'dörtlü oynayalım' diyordu kenara, hoca üçlüde ısrar ediyordu golü yediklerinde...
Aslında maçın 2-2 bitmesi kadar akla yakındı 2-1 bitmesi ve öyle de oldu. Yazılıp çizilen birçok haberin aslında 'safsata' olduğunu vurgulayan bir andı ve belki de sezonun dönüm noktasıydı ikinci golün sevinç şekli...
Galatasaray doyurucuydu çünkü hızlıydılar ilk defa...
Bunda rakibin oyunu çirkinleştirmeyen tarzının ve anlayışının da etkisi muhakkak ki vardı.
Beklenen baskı ve özlenen coşku sezona biraz geç başladı ve hafta içi medyanın körüklediği dalgalanma, mesela Sneijder'in maç gününe denk getirilen 'çapkınlık yalanı' takımı bir takım yapmaya yaramıştı...
Özetle...
Galatasaray kendine geldi başkanı bırakırken...


MAÇIN ADAMI

Bir kez daha Chedjou...

KIRILMA ANI

Chedjoue'nun çerçeveye vuramadığı an...