El işte göz oynaşta

Öyle bir yarı final oynandı.. Sivasspor erken golle çok zoru denemek istediğini açıkça ortaya koydu maçın başında. Galatasaray ise oyunu yavaş oynayıp zaman geçtikçe rakibin direncinin kırılacağını planlamıştı.

Ancak Galatasaray uzun süre orta alanda iki-üç pası bir araya getiremedi ve buna karşılık hızlandıkça süratini telaşa katık eden rakibinin bu durumundan stratejik bir eşitliği sürdürdü..

Semih'in müdahalesi içerdeydi, bir kere bunu söyleyelim..

30. dakikada Umut'ta, ondan da direkte biten muhteşem atak tam bir uygulamalı kontratak dersi gibiydi ama pozisyonun mühendisi Pandev, müteahhidi ise Olcan'dı, onu da söyleyelim.

İlk yarı bittiğinde tur meselesini halletmiş hatta pozisyon üstünlüğünü de cebine koymuş bir Galatasaray izledik..

İkinci yarıya yine hızlı ve etkili giriş yaptı ev sahibi takım. Batuhan'ın kafası üst direğe takıldıktan sonra da sinirlenip konsantrasyon kaybına uğradılar ve oyunu şuursuz bir baskıya dönüştürdüler..

Ve başladılar arkada gedik vermeye..

Fırsat bulma pahasına fırsat vermekten çekinmemeleri maçı daha zevkli hale getirdi ve son çareyi de Utaka ile doğru kullandılar demeliyim..

Oysa o ana kadar Batuhan kontrolsüz, Aatif kendine, Burhan dağınık olup Utaka da geç girmiş olunca kaçınılmaz kader elenmekten öteye olamaz gibiydi..

Ama olay birden değişiverdi..

Golü 69'da buldular ama golün üretiminin yalandan oynayan Emre Çolak'ın kaptırdığı bir toptan geldiğini de söylemeliyim..

Sonra bir daha Batuhan ve maç ortaya geldi. Burada da Galatasaray kulübesinin değişiklik hamlesinin geç kaldığını söylemeliyim..

Ne zaman ki oyuna iki önemli adam attı Hamza Hamzaoğlu; işte o anda da rakibinin gazını almış oldu..

Penaltı olmadığını da söylemeliyim..

Çünkü kalan dakikalar tek golden iki gol ihtiyacına dönüşmüştü..

Özetle maçı hak eden taraf turu kaybetmişti..