5’lik maç sanalmış...

"G.Saray’ın geçen hafta elde ettiği şaşaalı galibiyet, Kasımpaşa karşısında saman alevi gibi sönüp gitti"

Fenerbahçe; Başakşehir’i, hatta Beşiktaş’ı ‘yakalar mı acaba’ sorusu cuma gecesinin ortasında birdenbire ‘Galatasaray Fenerbahçe’yi yakalar mı’ sorusuna da dönüşmedi değil...
Birbiriyle bu kadar ‘ilintili’ maçların arasında Galatasaray’ın 5 gollü galibiyetinin ‘sanal olup olmadığı’ anlaşıldı ve her şaşaalı galibiyet dönüşünde yıkım yaşayan ev sahibi takım; ‘Trabzonspor’a yakalanır mı?’ sorusunun cevabını da kendi maçı başlamadan çoktan almışken her şeyi yanlış yaptığı bir maçı daha kaybetti...
Tevatür ve teori muhtelif...
Kadro ise 5 gol atan kadronun aynısı...
Selçuk’tan düşük pas isabeti yüzdesi ile Carole’ün hepsi hatalı pas tercihlerinin üstüne, ‘taktik mi, sakatlık mı’ çözemediğimiz bir de Bruma sorunu eklenince Kasımpaşa Galatasaray’ ı başarıyla kilitlemiş olduğu gibi kendi klasiğinden bir de gol üretti…
Galatasaray’ın üzerinde beklenmedik bir durgunluk ve temposuzluk vardı, tabii ki bir de iyi kapanan takımlara çare üretememenin dayanılmaz sıkıntısı...
Golü bulduğunda muhteşem bir disiplinle topun arkasına geçebilen rakibi karşısında çaresiz kalan ve hiçbir çözüm üretemeyen Galatasaray’ın bireysel hamlelerle kazanacak düzeneği de mevcut değildi... 
Hakemin ıskaladığı bir penaltı dönüşü kendisinin geriye dönüşünden daha çabuk çıkabilen rakibi karşısında dizlerinin üstüne çöktü kaldı... 
O pozisyonda Özgür Yankaya ‘düşene bir de ben vururum’ acımasızlığındaydı… 
Çünkü iyi biliyor ki; Fenerbahçe veya Beşiktaş’a zararı dokunacak bir hatada belki iki sezon büyük takım maçı alamazsınız, ama söz konusu Galatasaray ise haftaya yine maçtasınızdır!
Castro’nun son golü ise ‘fişi çekmek’ tabirinin aksiyona dönüşmüş halidir. 
Böylece…
Çalışarak bir plan üzerine oyun inşa eden Kasımpaşa; ‘hadi bari toplandık, bir maç yapalım’ diyerek bir araya gelmiş ‘mahallenin şık abilerini’ yenemese bu haksızlık sayılırdı…

MAÇIN ADAMI: Kemal Özdeş
Takımıyla gurur duyuyordur...