Mis gibi Gomis…

Bu maçta öne çıkan oyuncu Fernando veya Gomis de diyebilirsiniz ama izninizle ben biraz iltimas yapıp Selçuk İnan’ı seçiyorum...

Her hafta ‘test maçı’ diye diye Galatasaray’dan beklenmedik istikrar ve beklenen düşüşün olmaması ile geldik Konya’ya…
Rakibi taş gibi bir ekip...
Ama temkinli...
Ana prensibi mutlak bir topun arkasına geçmek ve boş alan bırakmamak şeklinde.
Galatasaray ise kendisine bilinçli olarak bırakılmış bir arazide topla oynuyor, girişimlere hevesleniyor ama rakibini asla tehdit edemiyor.
İlk yarı maçın tamamı olsaydı; inanın, bu köşe bomboş çıkmak zorunda kalırdı çünkü kayda değer hiçbir eylem olmadığı gibi, iz bırakacak herhangi bir taktik planlama yoktu ortalıkta…
Koca bir 45 dakika bize bir tek ‘maçın adamı’ veremeyecek kadar verimsizdi...
Galatasaray ilk defa rakibine uydu ve insanı esneten, garantici ve durgun bir futbol oynadı…
İkinci yarıda Gomis’in golüyle birlikte roller tersine döndü. Bu defa rakibine topla oynayabileceği araziyi bırakan ama topluca topun arkasına geçebilen bir Galatasaray izledik…
Oyuna müdahaleleri ve kimsenin bir diğerinden daha ünlü veya daha önemli veya büyük olduğunu iddia etmeyen bir takım oluşturduğu için Tudor’u da kutlamak geliyor içimden...
Şimdi...
Haftaya yeni bir test (!) maçı daha var...

MAÇIN ADAMI: Selçuk İnan