Hâlden anlayan insanlar

Bu yazıyı yeni açılan İhlas Yurtlarını, o yurtları açmak için maddi manevi yardım eden insanların haberlerini aldıktan sonraki sevinçle yazıyorum. 

Ben 4 çocuklu gariban bir ailenin en küçüğü, tek erkek çocuğuyum. 90'lı yıllardı. Annem akşamları ödevlerimizi bitirdikten sonra radyonun etrafında toplar bize tam anlamasak da Orhan Karmış Hoca'yı, Osman Ünlü Hoca'nın sohbetini dinletirdi. Bir radyo programında İhlas Yurtlarından bahsedilince dua etmişti:

"Allah'ım bu oğluma da üniversite kazanıp o yurtlarda kalmayı nasip et."

Ben daha ilkokuldayım. Tabii bu duanın inceliğini anlayamamıştım... Yıllar sonra sınıf öğretmenliğini kazandım. İlk iki sene başka yerlerde geçti. 3. senemin ortasında Konya'ya yatay geçiş yaptım. Ama bu geçiş aslında hayatımın dönüm noktasına geçişmiş.

Yurda ilk girişimdeki hâlimi, heyecanımı anlatamam. Annem Konya'ya giderken yine dua etmiş ve tembihlemişti:

"Fakiriz ama Rabbim 'hâlinden anlayan' insanlarla karşılaştırır inşallah sen önce İhlas Yurduna git."

İçeride önce yurt müdür yardımcısı karşılamıştı bizi. Güzel sohbetiyle içimi rahatlattıktan sonra Yurt Müdürü ile konuştuk. Derdimi anlatmaya başladım... Paramızın yokluğundan bahsedince sözümü tamamlamadan "hâllederiz, canını sıkma" deyip yerimi ayarladılar. Öyle ki daha sonra bazı aylar yurt ücretinin birazını bile veremezken o "hâlden anlayan" kıymetli insanlar cebime harçlığımı dahi koydular...

Biz öğrenci yurdunu, yatıp uyunacak, yemek yenilip ders çalışılacak yer olarak biliyorken her geçen gün İhlas Yurdunda aslında kalbimin de sohbete doyduğunu fark etmeye başlamıştım. Ruhumun varlığını, dünya kadar, ukba âlemine olan ihtiyaçlarını fark etmiştim.

O yurt kendime örnek alacağım insanları tanıttı. Şu anki gerçek kazançlarımı bu örnek insanların rehberliğine borçluyum. Şimdi elimden geldiğince bu örnek insanların küçük bir zerresini kendime düstur edinip öğretmenlik mesleğimi yerine getirmeye, insanlara elimden geldiğince ben de faydalı olmaya çalışıyorum.

Allahü teâlâ o yurtların açılmasına vesile olan insanlardan, yardım edenlerden, kurban gönderenlerden o yurtlarda çalışanlardan razı olsun. Şimdi o yurt günlerimi hasretle hatırlıyor, o kıymetli sohbetleri dinlediğim sevgi mekânlarında kalmayı bana nasip ettiği için Rabbime şükrediyorum...

           Rumuz: "Bala"-Ankara