Kim olduğunu hiç söylemedi

O mebus sorar babama:

-Bir isteğin var mı Murat Amca?

-İşsizim…

-Ne? Olamaz… Bak şu Allah’ın işine… İnan ki tam senlik bir iş var. Diyordum ki yönetim kuruluna öyle biri olmalı ki yıllar önce tanıdığım bir Murat Amca var… Onun gibi temiz, çalışkan, dürüst biri olmalı. “Ah nerede öyle biri”, diyordum ki seni Allah çıkardı karşıma...

                ***

O gün Rabbim kimi kimin karşısına çıkartmıştı orasını Allah bilir. O bize dua eden o meçhul insan kimdi onu da Allah bilir?

Babam o milletvekilinin referansıyla girdiği işte çalışıp oradan emekli olmuştu…

Emekli olduğunun ikinci yılında kara yoluyla hacca gitti babam… Hacca gidip geldiğinde yine bir gün duygulandığı anda Arafat’ta yaşadığı bir anı anlattı:

O gece Arafat'ta, herkes bir başka âlemdeydi. Bembeyaz ihram içinde insanlar dualarını yapıyordu… Gece yarısıydı… Bir ses duydum uzaktan… Adımı sesleniyordu… Bir tuhaf oldum…

Döndüm, sesin geldiği yöne baktım…

Göz göze geldik… “Neredesin sen!” diye söyledi bana. Yani nerede kaldın der gibiydi…

Ve babam bunu söylerken hıçkırıklara boğuldu…

“Baba kimdi o!” dedim…

Başını sağa sola çevirerek ve gözlerinden damlalar yanağına süzülürken “söylemem” demişti…

Kimi görmüştü? Kim seslenmişti? Onu o kadar duygulandıran olay neydi… Anlatmadı babam…

Ölmeden bir gün önceydi… Sabah namazından sonra yatakta Yasin-i şerif okumamı istedi. Yatakta yatmayıp oturuma gelerek dinlemek istedi… Sesli okumamı istedi…

Ben okurken o kendinden geçiyor, usul usul ağlıyordu… Bir ara enteresan bir hâl oldu… Okuduğum Kur'an-ı kerimin üzerine eğilip sayfaları içine çeker gibi “hüüfffp” yapmaya başladı… Nefes alıp alıp yutuyordu…

Tüylerim diken diken oldu korkumdan… Kardeşlerim ve annem daha belli ettiler.

“Baba kendine gel baba!” dediler…

Çıldırmış gibi bir hâldi çünkü… Bir insan Kur'an-ı kerim okurken böyle nasıl olabilirdi?

Kendimi toparlayıp Yasin-i şerifi bitirdim… Biraz sonra babam da o atmosferden çıkıp sakinlemişti.

Herkes panikleyip ben Kur'an okuğumdan paniklediğimi belli edemediğim için dedi ki:

“Siz korktunuz ama oğlum anladı beni…”

Biz bütün evlatlarına Kur'an-ı kerimi öğretmek için çok çalışmıştı. Ertesi gün de başucunda Kur'an-ı kerim okuyor olarak ve Kelime-i şehadet getirdikten sonra bir daha dünya kelamı söylemeden ikindi vakti rahmet-i Rahmana kavuştu…