Ah canım kardeşim

A -
A +
“Çaldırdım telefonu uzun uzun, açan olmadı… Hayrettin niye cevap vermez ki? Demek bir işi var”   Ne zaman bir yerde kulağıma çalınsa, hep onu hatırlardım… “Ben yoruldum hayat gelme üstüme!” Konuşup görüştüğümde sorardım: “A be Hayrettin Hocam, nedir bu yorgunluk bre?” “Ne bileyim Orhan, ah bir bilsem… Çok yorgunum çok… “ Ama o bugünden böyle değildi ki… O Coğrafya bölümünde öğrenciydi, ben Edebiyat bölümünde… Hoş üniversitenin karşısındaki bekâr evlerinde onunla aynı evde kalıyorduk… Te o zamanlardan beri yorgundu Hayrettin…  Sen konuşursan konuşur, konuşmazsan akşama kadar ses vermezsen ses vermezdi. Bu sözünü ettiğim yıllar 1980’li yıllardır… Aradan geçmiş neredeyse kırk sene. Şunun şurasında ne kalmış bre? Uzun zaman görüşemedik kendisiyle… O kim bilir memleketimin hangi okulunda yurdumun güzel çocuklarını eğitiyordu…  Ben kendi görev yaptığım okullarda aynı amaçla öğrencilerimle derslerime girip çıkıyordum… Geçen hafta bir arayayım dedim Hayrettin’i… Çaldırdım telefonu uzun uzun, açan olmadı… Hayrettin niye cevap vermezdi ki? Demek ki bir işi var bre… Nasıl olsa döner geri bana… Te ı-riii, üç gün oldu beş gün oldu dönmez be ya… Aradan bir hafta geçti… Ha şu hayırsız Hayrettin’i bir kez daha arayayım be ya, dedim. Yoktur açan… Ayrettin be ya… Aç bre! Ne var ki şimdi bana küsersin be? Ne dedim de alındın? Ararım telefonlarıma cevap vermezsin… Geri dönüp aramazsın… Aradan birkaç gün geçtiğinde yine aklıma geldi… Yine arayıp açmayınca bu defa ortak arkadaşlarımızdan Ali öğretmeni aradım… -Ali Hocam, nasılsın? Hâl hatır sorduktan sonra “Hayrettin bana niçin telefon açmaz bre!? Ne ettim de kızdırdım onu?” diye sordum. Ali öğretmenin verdiği cevap tüylerimi diken diken etti: Duymadın mı Orhan Hoca? -Neee? Nasıl? O an daha içimden bir şeyler koptu gitti… Tüylerim diken diken oldu… Ve arkadaşım büyük mecburiyeti ve büyük hakikati söyleyiverdi: -Hayrettin hoca vefat etti… -Yapma be ya… -Altı ay kadar önce vefat etti… Kalp krizi geçirdi… Ah bre Hayrettin… Nasıl yorgundun bre… Demek kalbin bile tahammül edemedi buna… Allah gani gani rahmet eylesin… Canım arkadaşım benim… Artık “Ben yoruldum hayat gelme üstüme!” demeyeceğim, dualarımda anacağım seni… Rahman ve rahim olan Rabbimin ismiyle… Orhan Öğretmen- Manisa
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.