Ailem istemiyordu ama…

A -
A +
“Nasıl açıklardım anneme? Ya bana inanmazsa? Ya söylediklerimi yanlış anlarsa?”
 
Yaşım çok fazla değil... Hani derler ya hayatının baharında… İşte öyle bir yaştayım... Yirmili yaşlardayım. Bu kısacık ömrümde gurbette öylesi ızdıraplar yaşadım ki genç yaşta gül gibi soldum...
Bir genç kız olduğumda evimde duramaz oldum. Sebebi üvey babanın bulunduğu ortamda bana huzurun olmamasıydı. Huzursuzluğun sebebi ise üvey babam denilen ve dini diyaneti olmayan, özü sözü doğru olmayan bir adamla aynı ortamda artık kalamayacak oluşumdu. Çünkü büyümüş serpilmiştim ve göze batıyordum. Onun bakışlarında ise bana karşı masumiyet yoktu. Önceleri şaşırdığım, sonra korktuğum ve nihayet tiksinmeye başladığım bu tutum ve davranışlar beni genç yaşımda bunalıma sürükledi.
Hayatımın en güzel yıllarını yaşayacakken… Gençliğimin ve güzelliğimin tadına doyacakken nasıl böyle bir kâbus çökerdi o saf duygularımın üzerine?
Bir anda bütün hayallerim, gelecek beklentilerim yok olmuş, bitmiş erimiştim.
Bu nasıl evdi böyle? Annemin hiç mi dikkatini çekmiyordu bu adamın hâl ve hareketleri? Onun bakışlarını gördükçe iğreniyordum.
Ve her geçen gün o evde kalmak bana kâbus olmaya başlamıştı. Kendi evimde bile gece yatarken odamın kapısını kilitlemek zorunda kalıyordum. Bu çektiğim sıkıntılardan ve korkudan annemin bile haberi yoktu. Nasıl açıklardım? Ya inanmazsa? Ya başka türlü anlarsa… O zaman iyice mahvolacaktım? Beynimde şimşek gibi çakan bu sorulara cevap bulamıyordum.
Okul hayatım bitmişti. İçine kapanık, korkak, ürkek bir kız olmuştum. Dua ediyordum:
-Allah’ım bir sebep ver ve beni bu evden kurtar.
Bir gün dünürlerim geldi. Bu benim için kaçırılmaz bir fırsattı. Ama annem ne diyecek, üvey babam bu dünürlüğe razı olacak mıydı? Karşıma çıkan bu kısmetimle evlenmezsem, bu evde bu kâbus hayattan nasıl kurtulacaktım?
Korktuğum başıma gelmişti. Benden sekiz yaş büyük olan genç ile evlenmemize ailem karşı çıkıyordu. Ailemin bu evliliğe razı olmayışı, beni isteyen gencin ailesinin de dünürlükten vazgeçmesine sebep olmuştu.
Fakat bu gençle biz kararımızı vermiştik. Ailelerimizin karşı çıkmalarına rağmen evlenecektik. Ben bir şekilde babaevini terk etmek zorundaydım zaten. Sonuçta reşit olduğum için kendi isteğimle evlenerek o evden kurtulmayı başarmıştım. Ne var ki evlenmeden önce yaşadığım duygular ve olaylar beni çok ürkek ve çekingen kılmıştı. Eşimden bile korkar hâldeydim.
DEVAMI YARIN
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.