Rüyam nasıl gerçek oldu!..

Gördüğüm rüyanın etkisiyle, evden çıkarken anneme sıkıca sarıldım: “Hakkını helal et!”

 

O gece gördüğüm kâbus dolu rüyadan nefes nefese uyanmış, kan ter içinde kalmıştım... Rüyamda, kırmızı bir otomobil bana çarpmış ve olay yerinde ölüvermiştim. Sabaha karşı gördüğüm rüyadan sonra uyuyamadım. Kalktım, üzerimi giyindim. Ölüme hazır olmak düşüncesiyle tertemiz olmaya özen gösteriyordum. Gördüğüm rüyanın etkisiyle, evden çıkarken anneme sıkıca sarıldım:

-Anne hakkını helal et!..

-Ne o kızım? Bugün sende bir değişiklik var.

-Sen helal et anne… Ne olur ne olmaz.

Beni böyle üzgün görmek annemi de üzmüştü. Kendisine sarılıp vedalaşırken o neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu.

Okula giderken müthiş bir yağmur yağıyor, yol kenarlarında göletler meydana getiriyordu. Öyle duygusallaşmıştım ki yağmurdan dahi yorumlar çıkarıyor, minik göletlerin üzerinden sekerken, cenazemin suyunun ısıtıldığını görür gibi oluyordum. Hayatta insanın ölümü beklemesi kadar zor bir şey olmasa gerek.

Okula gelince gördüğüm rüyayı bir iki arkadaşıma anlattım. Benim gerçekten de ölümü beklediğimi fark edince, hepsi önce bir kahkaha atmış ardından da:

-Kızım sen iyi misin? Hiç rüyada gördün diye ölünür mü, demişlerdi.

Kimse o rüyayı önemsemiyordu ama ben yine de eşyalarımın arasına bir not yazıp bırakmıştım. Düşüncem, eğer ölürsem bunu bilmelerini istiyordum.

O sabah, derslerde hiçbir konuyu anlayamamıştım. Öğretmenlerin konuşmaları, havaya kaldırılan parmaklar hepsi bir rüya gibiydi. Benim için tek gerçek vardı, ölümü beklemek.

Öğleyin lise dağıldı. Öğle yemeğine çıkmıştım. Aklımda karmaşık düşünceler, karşıya geçecektim.

Sağıma soluma baktım. Yol bomboştu. Bir iki adım yürüdüm. Tam o anda, acı bir fren sesiyle titredim. Yüreğim ağzıma geldi. Sol tarafımdan gelen kırmızı renkli bir otomobil hızını kesse de bana hafifçe çarparak zor durabilmişti.

Şoför arabadan inip yanıma gelmiş, yere yıkılan beni ayağa kaldırmıştı:

-Bir şeyin yok değil mi? Kızım dikkat etsene az daha ölecektin!

Ben, canımın yandığına değil, dün gece gördüğüm rüyayla birlikte yaşadıklarıma hayret içinde ağlamaya başlamıştım. İşte rüyam gerçek olmuştu. Aynı araba ve aynı olaylar gerçekleşmişti. Tek fark ben ölmemiştim.

O gün bugündür acısıyla tatlısıyla hayatı yaşamaya devam ediyorum. Ama biliyorum ki ölüm kaçınılmaz bir son. O rüyadan bana kalan tek ders, ölüme her zaman hazırlıklı olmak gerektiği. Allah hepimize hayırlı ömürler nasip etsin...