Eşimden Allah razı olsun

 “Aradan bir yıl geçmiş, ben kendimi biraz toplamıştım ki karşıma başka birisi çıkmıştı...”

 

 

Burada şunu da itiraf edeyim ki, suçun çoğunluğu bendeydi. Kuru bir sevginin her şeyi halledeceğine inanmıştım. Niyetim iyi de olsa, hedefe ulaşmada yanlış yol seçmiştim. Mutsuzluğum, etrafın çirkin dedikodularıyla zirveye doğru çıkıyordu. Tek tesellim okulum ve öğrencilerimdi. Okuldaki çalışmalarımı hızlandırdım, sosyal çalışmalarda görev aldım. Kendimi teselli etmek için dinlediğim şarkılar derdimi daha da tazeliyordu. Ona karşı duyduğum kırgınlık hiçbir zaman bitmedi.

Sadece yaranın iyileşmesi, kabuk bağlaması için zamana bıraktım. Yaptığımın yanlış olduğunu bildiğim hâlde, arkasından sadece, bana çektirdiklerini kendisinin de çekmesini diledim... Sevdim, bekledim, ağladım ama yıkılan gururumu asla onaramadım...

Aradan bir yıl geçmiş, ben kendimi biraz toplamıştım ki karşıma başka birisi çıkmıştı. Büyüklerimizin de devreye girmesiyle, hissiyatı bir tarafa bırakıp aklıselim ile neticeye varmaya çalıştım. Körü körüne bir sevginin artık nelere sebep olabileceğini acı bir tecrübeyle anlamıştım... Neticede nasip böyle imiş evlendik. Fakat benim yaralı kalbim, bozulan sinir sistemim, evliliğimin ilk yıllarının sorunlu geçmesine sebep oldu. Erkeklere olan güvensizliğim ve nefretim, beni hırçın ve karamsar yapmıştı. Eşimi hep onunla kıyaslıyordum. Eşim benim bu durumuma hep anlayışla tahammül etti. Beni zamana bıraktı. Gerçekten de bazen zaman en güzel ilâç oluyordu...

Çok şükür artık eşimle birlikte ailemin de desteğiyle mutlu olmaya çalışıyordum. Aylar, yıllar geçtikçe kendimi evime daha bir alıştırmış, eşimin güvenine ve sevgisine lâyık olmaya çalışmıştım.

Eşime olan sevgim ilerlemiş, evliliğim istenilen şeklini almış, iki çocuk annesi olmuştum. Şu anda 17 yıllık öğretmenim. 15 yıldır da evliyim. Geçen mutsuz, huzursuz ve karamsar günlere, yıllara şimdi acıyorum… Şimdi kocaman çocuklarım var. Mutlu, huzurlu bir yuvam var. Dışarıdaki dostlarımı sevindirecek, düşmanlarımı çatlatacak bir yaşantım var...

Onun da evlendiğini biliyorum. Bende bulamadığı, şimdiki eşinde bulduğu mutluluğu asla kıskanmıyorum ama merak ediyorum. Aradığı ve bende bulamadığı şey neydi? Yıllar önce açılan bu yara, şimdi kanaması mümkün olmayan bir kabukla yüreğimde duruyor. Benim karşılıksız sevgimin bana çektirdiklerini inşallah hiçbir genç kız yaşamaz...