Sana bir sürprizim var!..

 

Başımı kaldırıp baktım. Bir de ne göreyim… Sevim Öğretmenim… Sınıf öğretmenimizdi… Farkında olmadan beni takip ettiğini bilmiyordum. Ama o öğretmenimi görünce içime bir huzur akıyordu… Öğretmen dediğin “Sevim Öğretmen” gibi olurdu. O, öğretmen değil sanki bir kocaman okuldu.

Bize neler öğretti neler… Ama hepsi bizim için “ders” değil sanki birer eğlenceydiler… Naz yaptığımızı da anlardı gözümüzden, üzüntümüzü de, korkumuzu da… Yalan söyleyenlerin yalanının nasıl da çıkarırdı kelimelerinden.

Kızmak sinirlenmek mi? Onu da nereden çıkardınız? O bizim kocaman arkadaşımızdı, yanından ayrılıp gitmek istemezdik sahiden…

Sabah olup da okulun önünde öğrenciler sıraya geçerken o, her birimize tek tek omuzumuzdan dokunur, bizimle duygusal bağ kurardı resmen… Bir çocuk için öğretmeninin elinin omuzunuza dokunması nasıl bir duygu bilir misiniz?

Sevim öğretmenim bize birbirimizle kaynaşmayı ve arkadaşlığı öğretti… Daha neler neler…

Çünkü o gerçekten öğretmendi… Size bir şey diyeyim mi?

“Öğretmen" dediğin çocuğun ömür boyu aklında kalırdı…

Onu görünce ürpertim anında geçti… Mahcup bir gülümsemeye bıraktı yerini… Çünkü o diğer öğretmenler gibi değildi. Saçlarımı şefkatle okşuyordu sorarken bile:

-Hiiç, dedim.

-Bu çizdiklerine karikatür derler biliyor musun?

-Biliyorum…

-Aferin ne de güzel çiziyorsun.

-Beğendin mi öğretmenim?

-Hem de çoook…

-Ben de beğenmene sevindim…

Dünyalar benim olmuştu. Çocuk çehrem sevinçten al al olmuştu… Benim dünyalar kadar sevindiğimi sevgili Sevim Öğretmenim de fark etmişti… Gülümseyerek tatlı bir yönlendirme ile dedi ki:

-Sen öğrencisin… Bu çizdikleri ise büyüklerin resimleri… Bunları çizmek yerine sana bir öneri getirsem kabul eder misin?

-Ederim…

-Öyleyse yarını bekle… Sana bir sürprizim var!..

Yaşasın… Bu benim için çok önemliydi… Ama yarın ne olacaktı onu da bilmiyordum… Ertesi günü iple çektim… Gözüm sabah kahvaltısından itibaren Sevim Öğretmende idi…

Yurtta kaldığım oda üçüncü kattaydı… Kapının aralandığını ve Sevim Öğretmenimin içeri girdiğini görünce çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Sevinçle ayağa kalktım… DEVAMI YARIN