Senin anan baban yok mu?

A -
A +
 “Evlat bu saatte yalnız başına Yoncalı’da ne yapacaksın. Senin annen baban yok mu?”   Sabahın erken saatleriydi. Daha güneş yüzünü dahi göstermemişti. Ama biz tedavi olmak için yine yollardaydık. On iki on üç yaşlarında bir çocuk otostop için el kaldırdı. Direksiyondaki kayınbiraderim sordu: -Alalım mı? -İyi olur garip bir çocuğa benziyor, dedim. Kayınbiraderim frene bastı, durduk. Camı açıp sordum: -Küçük, nereye gidiyorsun? -Yoncalı’ya, Yoncalı kaplıcalarına gidiyorum amca. -Atla o zaman biz de zaten oraya gidiyoruz. Biraz sonra adının Emin olduğunu öğrendiğimiz çocuğu işte bu şekilde almıştık arabamıza. Bir müddet hiç konuşmadan yolculuk ettik. Ne de olsa üzerimizde hâlâ uyku sersemliği vardı. Arabanının içinde motor ve yolun uğultusundan başka bir ses duyulmuyordu. Nihayet bu sessizliği kayınbiraderim bozdu: -Evlat bu saatte yalnız başına Yoncalı’da ne yapacaksın. Senin annen baban yok mu? Yoncalı’da mı oturuyorsunuz, yoksa Kütahya’da mı? Çocuk, sanki bizlerin bunları sormasını bekliyormuş gibi başladı anlatmaya: -Amca biz Yoncalı’da oturuyoruz. Buraya dayımı görmeye gelmiştim ama evde değillermiş bulamadım. -Oğlum önce bir telefon falan etseydiniz de öyle gelseydin ya? -Amca evde telefonumuz yok. Annem babam ikisi de görmüyor, âmâlar (görme engelliler). Dayımla konuşmak için beni gönderdiler, ben dayımı bulamayınca geri dönmek istedim ama cebimde param yoktu. -Hay Allah... -Birkaç minibüs şoförüne söyledim “paran yoksa binemezsin” dediler. -Şu işe bak ya. -Ben de çaresiz tren garına gittim orada sabahladım. Ben hemen araya girdim: -Evlat o zaman senin karnın da açtır! -Aç amca dün öğleden beri ağzıma bir lokma koymadım. İçim cız etmişti. Ne diyeceğimi şaşırmıştım. İmdadıma kayınbiraderim yetişti: -Evlat annen baban görme özürlü diyorsun, o zaman size kim bakıyor nasıl geçiniyorsunuz? Çocuğun gözleri doldu amma ağlamamak için direniyordu: -Dedem bakıyor amca… 75 yaşında bir dedem var, o bakıyor bize. -Peki ne yapıyor senin deden? -Dedem ne iş bulursa çalışıyor. Çalışmadığı çalışamadığı zamanlar da komşuların yardımı ile geçiniyoruz. Babam doğuştan değil, sonradan kör olmuş. Babam kör olunca annem de evi terk etmiş... DEVAMI YARIN
UYARI: Küfür, hakaret, bir grup, ırk ya da kişiyi aşağılayan imalar içeren, inançlara saldıran yorumlar onaylanmamaktır. Türkçe imla kurallarına dikkat edilmeyen, büyük harflerle yazılan metinler dikkate alınmamaktadır.