Çok mu lazımdı bu anjiyo?

 “Eşim ölünce bu kalabalık görünen dünyada tek başıma olduğumu fark ettim...”

 

 

Eşimi kaybedeli tam bir yıl oldu. Ramazan ayından birkaç gün önceydi. Bu mübarek ramazan ayının kıymetini iyi bilmemiz lazım. Çünkü önümüzdeki ramazan ayını göreceğimizin garantisi yok.  Bu vesileyle bütün okuyucularımıza ve İslam âlemine hayırlı ramazanlar dileyip ramazan hatıramı sizlerle paylaşmak isterim...

Kalp hastası teşhisi konulan ve kalp hastalığı tedavisi gören eşim Naile Hanımefendi normal hayatına devam ederken;

“Seni anjiyoya alalım, uzun yıllar yaşarsın” diyen doktorun sözüne inanarak ve güvenerek girmiş olduğu hastaneden ölüm haberi geldi.

Anjiyo yapan doktorun, eşimin ölümünü söylemesi benim dünyamın kararmasına yetmişti.

Aman ya Rabbi bu nasıl bir acı böyle? Sapasağlam insan olarak girdiği anjiyodan nasıl olur da cenazesini bize teslim ederlerdi?

Çok mu lüzumluydu bu anjiyo? Hastanın hayati bir sorunu mu vardı? Hayır! Öyleyse insanların üzerinde nasıl bu kadar kolay karar verilebiliyordu? İnsanların canının hiç mi kıymeti yoktu? Doktor olmak insanların hayatıyla bu derece kolay oynamayı meşru mu kılıyordu? Kahroldum… Kahroldum…

Yeryüzünde kırk yıllık eşim Naile Hanımefendinin yaşaması beni umutlandırır, hayata bağlanmama, dünyayı güzel görmeme, insanlara sevgi ve saygıyla bakmama sebep oluyormuş…

Eşimin ölümü bu kalabalık gibi görünen dünyada onsuz kalınca tek başıma yaşamaya mahkûm olduğumu fark etmeme sebep oldu. Allah kimseye kırk yıl birlikte yaşadığı hanımının acısını yaşatmasın. Keşke elimdeki her türlü imkânım alınsaydı da hanımım yaşasaydı. 

Gazete ve televizyon haberlerinde hanımının kalbini kıran, döven hatta öldüren beyleri gördüğüm zaman hayretler içinde kalıyorum. Allah erkekle kadını birbirini sevsin, birbirine saygı duysun beraber yaşasınlar diye yaratmış. Eşinizi kaybettikten sonra benim gibi dövünmeniz bir anlam ifade etmiyor, önceden kıymetini bilmek gerekiyormuş. Bütün okuyucu kardeşlerimden şehit olduğuna inandığım eşim Naile Hanımefendi için bir Fatiha bağışlamalarını istirham ediyorum. Bütün okuyucularımızın da geçmişlerine rahmet olsun. Kabirleri cennet bahçelerinden bir bahçe olsun...